Σχετικά με τις παρεμβάσεις στο ρεύμα, εκείνο που πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι, όπως έχουμε πεί και άλλες φορές, ότι τεχνικές μπορεί να υπάρχουν διάφορες (άλλες αρέσουν στην Κομισιόν, άλλες δεν αρέσουν, άλλες περνάνε, άλλες δεν περνάνε) αλλά στο τέλος εκείνο που μένει είναι το δει δη χρημάτων. Με λίγα λόγια, πόσα λεφτά έχεις για να ελαφρύνεις το βάρος των καταναλωτών. Και εγώ καινούργια λεφτά δεν βλέπω, εκτός και αν τα δώσει ο προϋπολογισμός. Ιδού τι εννοώ:
Πρώτον, επειδή οι προμηθευτές θα συνεχίσουν να αγοράζουν στην Οριακή Τιμή Συστήματος, όπως μέχρι τώρα, δεν μπορεί να υπάρξει οριζόντια μείωση των τιμών του ρεύματος όπως ίσως θα προσδοκούσε κανείς εάν πέρναγε η αρχική λύση που προωθούσε η κυβέρνηση.
Δεύτερον, τα «παλιά» έσοδα του Ταμείου Ενεργειακής Μετάβασης παραμένουν περίπου ως έχουν: πλειστηριασμοί δικαιωμάτων ρύπων, επιστροφές από ταρίφες ΑΠΕ, πλεονάσματα ΥΚΩ.
Τρίτον, το νέο έσοδο του ΤΕΜ είναι τα υπερβολικά έσοδα των ηλεκτροπαραγωγών (λιγνίτες, νερά, φυσικό αέριο και κάποιες λίγες ΑΠΕ που έχει λήξει η 20ετία της σταθερής ταρίφας τους) που θα «πιάνονται» κατευθείαν στην πηγή, δηλαδή στην εκκαθάριση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας. Πόσα είναι αυτά; Είναι πολύ πρόσφατος ο υπολογισμός που έκανε η ΡΑΕ: 920 εκατ. το εξάμηνο, δηλαδή 1,850 δις για τον ένα χρόνο που θα ισχύσει ο ιδιότυπος αυτός κόφτης. Είναι αυτά καινούργια λεφτά; Για το ΤΕΜ είναι, αλλά για το συνολικό σύστημα, που μας ενδιαφέρει, δεν είναι. Διότι κατά το τελευταίο εξάμηνο, αυτά τα 920 εκατ. ευρώ διοχετεύθηκαν (όπως μας βεβαιώνουν κυβέρνηση και εταιρείες, μη φοβούμενες μάλιστα την έγερση ζητημάτων ανταγωνισμού) σε ελαφρύνσεις προς τους καταναλωτές (εκπτώσεις, διατήρηση σταθερών τιμολογίων κ.λπ.) και ό,τι απομένει θα φορολογηθεί με το 90% των περίφημων «ουρανοκατέβατων».
Τέταρτον, αν πάρεις «στην πηγή» από τους παραγωγούς (και κυρίως από τη ΔΕΗ, μην γελιόμαστε) αυτά τα 920 εκατ. στο εξάμηνο, θα πρέπει να αναπροσαρμόσουν τα οικιακά και επαγγελματικά τιμολόγιά τους στη λιανική, ιδίως τα σταθερά, αλλιώς θα μπαίνουν μέσα «με τα τσαρούχια». Αλλά όσο αυξάνουν τα ονομαστικά τιμολόγια των εταιρειών, τόσο μεγαλύτερα ποσά χρειάζεται το κράτος για επιδοτήσεις.
Πέμπτον, είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση θα έχει μεγαλύτερη άνεση να διαχειριστεί με βάση κάποια κριτήρια και με καλύτερη στόχευση τα συνολικά χρήματα που θα δώσει για επιδοτήσεις. Στο τέλος της ημέρας όμως, για να ικανοποιήσει τους στόχους που έχει υποσχεθεί, αλλά και τις προσδοκίες που έχει ο καταναλωτής μετά τις πανηγυρικές εξαγγελίες, πρέπει να έρθει η τιμή της κιλοβατώρας όχι πάνω από τα 14 λεπτά (μιλάμε για το ανταγωνιστικό σκέλος, όχι στο σύνολο) δηλαδή να είναι αυξημένη μέχρι 30% σε σχέση με το γενικό τιμολόγιο της ΔΕΗ πριν την κρίση και μάλιστα για το μεγαλύτερο εύρος της κατανάλωσης και για όλους τους καταναλωτές. Για να γίνει κάτι τέτοιο, τα λεφτά που χρειάζεται να δοθούν από τον προϋπολογισμό είναι πολύ πολύ περισσότερα από το 1,1 δις. ευρώ που έχει εγγραφεί.
Έκτον, οι δυνατότητες του προϋπολογισμού μιας χώρας που έχει ως στόχο την επενδυτική βαθμίδα μέσα στο 2023 και σήμερα δυσκολεύεται πολύ να αντλήσει λεφτά από την αγορά με ικανοποιητικά επιτόκια, είναι πεπερασμένες και περιορισμένες. Εάν δοθούν τα χρήματα που απαιτούνται για να ελεγχθεί κάπως η φωτιά που έχει ανάψει στην κοινωνία από το εξωφρενικό ενεργειακό κόστος, τότε η τρύπα που θα ανοίξει στον προϋπολογισμό θα είναι δυσκόλως διαχειρίσιμη.
Έβδομον, γιαυτό οι εκλογές το Φθινόπωρο, μην σου πω και νωρίτερα, είναι μάλλον αναπόφευκτες…
