Με «όπλο» την πλεονάζουσα ρευστότητά τους και στα Τρίκαλα οι πολυεθνικές εντείνουν τον πόλεμο…. προσέλκυσης καταναλωτών , σε αντίθεση, με την πλειονότητα των τοπικών επιχειρήσεων, οι οποίες λόγω έλλειψης κεφαλαίων αναγκάζονται σε αναδίπλωση και συρρίκνωση της παρουσίας τους.
Ωστόσο, οι Τρικαλινοί καταστηματαρχες όχι μόνο «δεν το έβαλαν κάτω», αλλά αντίθετα , διεκδικούν μερίδιο από την πίτα της αγοράς.
Ο αγώνας όμως είναι άνισος .
Στα Τρίκαλα τα λουκέτα είναι παντού , μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν , οι μεγάλες επιχειρήσεις (πολυεθνικές, αλυσίδες, κ.λπ) μεγαλώνουν τα μερίδια τους στην αγορά και τα κέρδη τους.
Πίσω από αυτές τις εξελίξεις «κρύβεται» η εργασιακή ζούγκλα στους συγκεκριμένους κλάδους, με τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, τις «ελαστικές» μορφές απασχόλησης, τα εξαντλητικά ωράρια, τη βάναυση εργοδοτική αυθαιρεσία.
Από τη μια η προσπάθεια επιβίωσης των μικρομεσαίων επιχειρηματιών στον άνισο ανταγωνισμό με τις πολυεθνικές, απ΄ την άλλη η ληστρική πολιτική των τραπεζών, σε συνδυασμό με τα κυβερνητικά μέτρα (δυσβάσταχτη φορολογία, «απελευθέρωση» της αγοράς, απελευθέρωση των ωραρίων λειτουργίας, κατάργηση της κυριακάτικης αργία κ.λπ), συνθλίβουν τους εργαζόμενους .
