Με αφορμή την εμφάνιση των πολιτικών ταγών του νομού μας στη γιορτή της ορθοδοξίας, κρίνεται αναγκαίο να παρατεθούν μια σειρά από σκέψεις μέσω των οποίων αναλύεται το γενικότερο προφίλ των κάθε είδους και βαθμίδας αρχόντων του νομού μας.
Ο Ελληνικός μεσαίωνας
Ιστορικά είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο Ελληνικός μεσαίωνας άρχισε με την αναστήλωση των εικόνων.
Η αναστήλωση ξεκίνησε με την ήττα των πιο σημαντικών αυτοκρατόρων του Βυζαντίου της δυναστείας των Ισαύρων που ήταν ο Λέων ο Γ’, ο Κωνσταντίνος ο Ε’, ο Λέων ο Δ’ και ο Κωνσταντίνος ο Στ’. Το βασικό πρόσωπο που συνέβαλε στην εν λόγω ήττα ήταν η μοχθηρή και πανούργα σύζυγος του Λέοντος του Δ’ η Ειρήνη η Αθηναία η οποία για χάρη της αναστήλωσης των εικόνων, δεν δίστασε να συναινέσει στη τύφλωση και στο θάνατο του γιού της του Κωνσταντίνος του Στ’ .
Έκτοτε, με απόφαση της Ζ οικουμενικής συνόδου το 787 έγινε η αναστήλωση των εικόνων και το Βυζάντιο περιήλθε υπό την εξουσία της σκοταδιστικής και αναχρονιστικής καλογεροπαδοκρατίας, ενώ παράλληλα άρχισε η ιστορική διαδρομή προς τη οριστική του πτώση.
Ισχυρό κατάλοιπο του εν λόγω σκοταδισμού είναι όχι μόνο η γιορτή της ορθοδοξίας που γιορτάστηκε την περασμένη Κυριακή αλλά όλη η γενικότερη εικονοτελετουργία και η λειψανολατρεία της εκκλησίας.
Να σημειωθεί ότι οι Ίσαυροι, κυρίως ο Λέων Γ΄ και ο Κωνσταντίνος Ε΄ θεωρούνται από τους σημαντικότερους αυτοκράτορες του Βυζαντίου. Ήταν γενναίοι στρατηγοί και αντιμετώπισαν με επιτυχία τους εισβολείς τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Η μεταρρυθμιστική τους νομοθεσία θεωρείται η σημαντικότερη μετά τον Ιουστινιανό και η οποία στόχευε στον εκσυγχρονισμό και στην ανασυγκρότηση του Βυζαντίου.
Προχώρησαν στο κλείσιμο των μοναστηριών, στη δήμευση της περιουσίας των και τη διανομή της στους ακτήμονες αναζωογονώντας την αγροτική οικονομία.
Η γενικότερη πολιτική των απέβλεπε σε μια βαθιά θρησκευτική μεταρρύθμιση η οποία στόχευε στον εκσυγχρονισμό του κράτος και της κοινωνίας και να απαλλάξει το λαό από την κηδεμονία των παπάδων, των καλογέρων και των δεισιδαιμονιών, από τα «θαύματα» των εικόνων και των «ιερών λειψάνων» και από την αγυρτεία των καλογέρων.
Επίσης, στόχος της μεταρρύθμισης των Ισαύρων ήταν η απαλλαγή του χριστιανισμού από την ειδωλολατρική εικονολατρία και την αποκατάσταση της πνευματικής λατρείας του θεού καθώς αυτή ορίζεται από την Αγία Γραφή.
Ο σύγχρονος μεσαίωνας
Οι εικόνες που είδαμε την περασμένη Κυριακή στην αντίστοιχη γιορτή στην πόλη μας, κυρίως με τη συμμετοχή της πολιτικής ηγεσίας όλων των βαθμίδων, πρωτοστατούσης της Δεξιάς του Κυρίου, κρατούντες εικόνες ανά χείρας και βαδίζοντας καθείς κατά τον εαυτού άγιο, πολύ λίγο απέχουν ως σκοταδιστικό κατάλοιπο του Βυζαντινού μεσαίωνα, αν δε σε αυτό το καθόλα υποκριτικό πλαίσιο προστεθεί και η αγυρτεία της άγρας των ψήφων του αφελούς πιστού λαού, το όλο κοινωνικοπολιτικό ζήτημα καθίσταται με τα σύγχρονα μέτρα επιεικώς αισχρό.
Μια πρόταση
Κυρίες και κύριοι της πολιτικής, η ψήφος του λαού πρέπει να κερδίζεται με πολιτικές προτάσεις και με σχέδια ανάπτυξης, τα οποία θα βελτιώνουν την ευημερία του και όχι με υποκριτικούς φαρισαϊσμούς σε θρησκευτικές συγκεντρώσεις, σε πανηγύρια και σε άλλες φανφάρες των ρασοφόρων παπαδοκαλόγερων.
Μια ερώτηση
Μιας και έρχονται εκλογές και ο λαός του νομού μας θα κληθεί να εκλέξει την πολιτική του ηγεσία, τι θέση τελικά παίρνεται στις διεκδικήσεις της Ιεράς μονής Δουσίκου επί των εκτάσεων που ανήκουν σε πολλά χωριά του ορεινού όγκου της Πίνδου. Είστε με τους Ισαύρους η με την καλογερο-παπαδοκρατία. Αναμένουμε μια ξεκάθαρη απάντηση.
« Η θρησκεία είναι το όπιο των λαών» Καρλ Μαρξ
Δικαιόπολης
Τελικά, φαίνεται ότι είμαστε το Ιράν της Δύσης! Πράγματι ο Λέων ο Ίσαυρος ξεκίνησε μία προσπάθεια αναμόρφωσης της κοινωνίας της Κων/πολεως και του Βυζαντίου γενικότερα, με πολλές μεταρρυθμίσεις και μέσα σ αυτές ήταν ότι ήρθε η στιγμή να φύγουμε από την εικονολατρία. Ο εικονολάτρης λατρεύει το υλικό, νομίζει ότι το υλικό στο οποίο προσεύχεται, έχει την θεία χάρη, ενώ στην πραγματικότητα απλά απεικονίζει το πρόσωπο (πολλοί άνθρωποι την εποχή εκείνη παίρνανε ξύσματα από τις εικόνες και πίνανε τον ζωμό και πιστεύανε ότι έτσι θα λυτρώνονταν από τις ασθένειες). Επίσης ο Λέων ο Ίσαυρος αποφάσισε να δημεύσει τις περιουσίες των μοναστηριών (γιατί τα μοναστήρια απαλλάσσονταν από τη φορολογία στερώντας από το κράτος σημαντικούς πόρους καθώς επίσης κατέφευγαν πολλοί πλούσιοι νέοι- εκχωρώντας την περιουσία τους στα μοναστήρια- και παράλληλα απέφευγαν και τη στράτευση, στερώντας το κράτος από στρατιώτες-.
Φτάνουμε λοιπόν στον 21ο αιώνα και βλέπουμε όλους αυτούς τους πολιτικάντηδες με τις εικόνες ανά χείρας, πιστεύοντας ότι μ αυτόν τον γελοίο τρόπο θα πείσουν τους αφελείς ψηφοφόρους, ότι είναι πολύ πιστοί, ότι αυτοί διαφυλάττουν τα ιερά και τα όσια της πατρίδας και της θρησκείας (σε αντίθεση με κάποιους άλλους) και θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους και βασικά την ψήφο τους. Και ενώ πέρασε από τη Δύση η αναγέννηση, ο Διαφωτισμός, κλπ εμείς εκεί… ακόμη στο μεσαίωνα. Δε σώζεται με τίποτα αυτός ο τόπος!