ΔΕΝ εξηγείται αλλιώς. Τελικά ως λαός, στην συντριπτική πλειονότητα, συμπεριφερόμαστε ως εθισμένοι στην κατανάλωση πολιτικού …κουτόχορτου!
Κόσμος πάει κι έρχεται στη Βουλή, δεκαετίες τώρα, πολιτικοί εκλέγονται και επανεκλέγονται, την ίδια ώρα που οι πολίτες …κλαίγονται!
Και κλαίγονται αναγκασμένοι να ζήσουν στην άθλια οικονομική κατάσταση στην οποία οδηγήθηκαν, φανταστείτε, ακριβώς από τις επιλογες εκείνων που προηγουμένως … ψήφισαν!
– ΘΑ αδικούσε το δίκαιο, αν έλεγε κανείς πως, δεν είναι περίπου έτσι τα πράγματα. Ανεξάρτητα του τι πιστεύει και σε ποιόν ο καθένας μας, η αλήθεια μιλά με τα γεγονότα. Και πραγματικό γεγονός είναι πως όλα αυτά τα χρόνια από την μεταπολίτευση και μετά, τα δυο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κυβέρνησαν και ως εκ τούτου χρεώνονται την φτωχοποίηση της χώρας και των πολιτών της, με εξαίρεση ενός μέρους των ευθυνών, να ανήκει στη σύντομη παρένθεση μιας αριστεράς, που δεν ήταν ακριβώς αριστερά, αλλά κάτι που έμοιαζε με αριστερά, περισσότερο αριστεροδέξια στις πράξεις!
ΦΤΑΣΑΜΕ λοιπόν οι Έλληνες σε σημείο, να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε τι έφταιξε και οδηγηθήκαμε στην καταστροφή, χάνοντας δέκα χρόνια από την ζωή μας και ετοιμαζόμαστε, όπως πάντα, στις επόμενες εκλογές να επιβραβεύσουμε τους υπαίτιους.
Ή τουλάχιστον εκείνους που δεν μπόρεσαν να μας σώσουν από τα δεινά του δανεισμού και να μας επαναφέρουν στο δρόμο της ανάπτυξης…
ΓΙΑ παράδειγμα η υπόθεση τελευταία, του θέματος του σπουδαίου έργου της εκτροπής του Αχελώου (για την Θεσσαλία και την εθνική αγροτική οικονομία) ως παράδειγμα, αποτυπώνει επακριβώς την ανάλογη πορεία της χώρας όλα αυτά τα χρόνια…
Από την δεκαετία του 80 έχω παρακολουθήσει αμέτρητα συνέδρια και ημερίδες για την περιβόητη εκτροπή του άνω του του Αχελώου, επισκεπτόμενος δε πριν χρόνια τα έργα του φράγματος Μεσοχώρας και τις σήραγγες εκτροπής, είδα αμέτρητα φορτηγά να αδειάζουν τόνους… ευρωπαϊκού χρήματος, σε ένα «πάρτυ οικονομικής ευημερίας» εθνικό και ευρωπαϊκό, μέσα από μια αίσθηση έκδηλης λαϊκής αισιοδοξίας για το ξεδίψασμα του θεσσαλικού κάμπου και την σωτηρία από την απειλούμενη ερημοποίηση του…
ΥΣΤΕΡΑ ήρθαν τα …πιράνχας που καταβρόχθισαν την ανάπτυξη! Νέοι βουλευτές, άπειροι, άλλοι υπουργοί, (οικο)λογούντες και μη, το είδαν αλλιώς το πράγμα και εδώ και 35 χρόνια τώρα, δεν κύλισε ούτε σταγόνα νερό στο αυλάκι της ανάπτυξης.
Τα χρήματα σπαταλήθηκαν, το έργο έμεινε πίσω, όπως και η χώρα, οι σχεδιασμοί στα συρτάρια και τα ευρωπαϊκά κονδύλια στα σεντούκια των τραπεζιτών.
– Τέσσερις κυβερνήσεις που εναλλάχτηκαν στην εξουσία …εξέτρεψαν (!) τον Αχελώο, (έτσι οπως έκαναν και την χώρα) ισάριθμες φορές!
Ώσπου να επέλθει το τέλος. Αφού, το μεγαλόπνοο αυτό εθνικό έργο, από τα χείλη του Ανδρέα Παπανδρέου που το εξήγγειλε, έφτασε να εξαρτάται η εξέλιξη του, να βαλτώσει, από διάφορους…βαρεμένους τοπικιστές και άλλους σύγχρονους ευκαιριακούς πολιτικούς.
Κρίμα…
Χρήστος Τσαντήλας
