“Ο Λίβανος 30 χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου, βρίσκεται σε σταθερή τροχιά γενικής κατάρρευσης, με τον πληθυσμό βυθισμένο στη φτώχεια εξαιτίας της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης και γενικά των κρίσεων που διαδέχονται η μια την άλλη.
Παράλληλα είναι σοβαρές οι ελλείψεις σε πόσιμο νερό, ηλεκτρικό ρεύμα και βασικά αγαθά, με την διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία να μην μπορεί να εξασφαλίσει βασικές υπηρεσίες, ενώ η ένταση στα σύνορα της χώρας με τη Συρία και το Ισραήλ παραμένει.
Επιδεικτικά αδιάφορα τα παραπάνω για τις δυτικές ηγεσίες μας, μέχρι την προσχθεσινή απερίγραπτη τραγωδία. Μυρίστηκαν ανοικοδόμηση, δηλαδή business, δηλαδή χρήμα και σπεύδουν…ταχέως!
Με λίγα λόγια είναι όποιος προλάβει μάνα μου, πατώντας πάνω σε νεκροζώντανους στους οποίους τα κοράκια μοιράζουν υποσχέσεις, όπως κάποτε άλλοτε μοίραζαν καθρεφτάκια οι αποικιοκράτες στους ιθαγενείς.”
