ΝΑΙ 38.69% ΟΧΙ 61.31% ή μήπως το αντίστροφο
Με αφορμή το δημοψήφισμα του 2015 κάπου διάβασα «πριν 5 χρόνια τέτοιες μέρες έτρεχα στα φαρμακεία να πάρω εμβόλια 6μηνου για την νεογέννητη κόρη μου. Να είστε σίγουροι, δε θα το ξεχάσω ποτέ.»
Κάθε πλευρά ας είναι λίγο πιο προσεκτική όταν εκφράζεται για την περίοδο του δημοψηφίσματος. Μάλλον ξεχνούν πως άνθρωποι έμειναν απλήρωτοι, οι τράπεζες έμειναν κλειστές με ουρές ανθρώπων στα μηχανήματα ανάληψης για να εισπράξουν το ποσό που τους αναλογούσε.
Αναμφισβήτητα ήταν περίοδος σύγκρουσης και διαμαρτυρίας, όμως δε μπορούσαν όλοι να ζήσουν καλά. Μπορεί να τους έβλεπες να διαδηλώνουν στις πλατείες αλλά μετά γυρνούσαν σπίτι και έκλαιγαν πάνω από λογαριασμούς και υποχρεώσεις.
Ο πολίτης οδηγήθηκε στην κάλπη με σκοπό να διαμαρτυρηθεί για την οικονομική του εξαθλίωση και τα μέτρα λιτότητας.
Το δημοψήφισμα του 2015 δεν κρίθηκε από κανένα δείκτη ευφυίας αλλά μόνο από τους φορείς εξουσίας. Η πλειοψηφία των πολιτών δεν είχε αντιληφθεί ότι η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους για την επανεκκίνηση της οικονομίας δέσμευε την ελληνική κυβέρνηση.
Άλλωστε ολόκληρες πολιτικές καριέρες στηρίχθηκαν πάνω στο Μένουμε ή όχι ΕΥΡΩΠΗ.
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι δυστυχώς κατώτερο των περιστάσεων, ανεξαρτήτως κόμματος. Είναι όμως δική μας υποχρέωση και ευθύνη να κάνουμε τις σωστές επιλογές.
Σήμερα παρατηρούμε την κεντροδεξιά στροφή της ΝΔ και τη σοσιαλδημοκρατική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ.
Προσέχετε και οι δύο γιατί γλιστράει.
