Οι πολίτες κουρασμένοι από την χρονίζουσα πανδημική κρίση, έχουν χάσει την ψυχραιμία τους γιατί δεν υπάρχουν αντοχές.
Η κοινωνία κοντεύει να σκάσει και με την παραμικρή αφορμή το εκδηλώνει με τα μέσα που διαθέτει.
Οι μπαχαλάκηδες που ξυλοκόπησαν τον αστυνομικό, είναι ίδιοι και απαράλλακτοι με τον αστυνομικό που ξυλοκόπησε τον νεαρό στη Ν. Σμύρνη. Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Κανένας άνθρωπος που σέβεται την ανθρώπινη ζωή και την ελευθερία δεν θέλει ανθρώπους τραυματισμένους.
Δε νοείται δημοκρατικό κράτος να σπάει πλευρά πολιτών που κάθονται στην πλατεία. Τι είδους δημοκρατία επιθυμούμε;
Η επιτήρηση των μέτρων για την πανδημία μπορεί να γίνει χωρίς βίαιες συμπεριφορές.
Στη βουλή την Παρασκευή φοβάμαι ότι θα ζήσουμε ένα κλίμα εμφυλίου με μεταφορά ευθυνών εκατέρωθεν.
Τι χρειάζεται για να σταματήσει όλη αυτή η παράνοια;
Ονειρεύομαι ένα κράτος που δεν πλειοδοτεί σε ιδεολογικές διαμάχες και προστατεύει αδιαπραγμάτευτα το ύψιστο αγαθό της ζωής. Ονειρεύομαι μια χώρα όπου κανένας δεν δέρνει κανέναν.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί τα αυτονόητα είναι αδιανόητα για ορισμένους.
«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Διαρκώς ξεψυχά» είχε πει κάποτε ο Δημήτρης Χορν.
Ο ελεύθερος ανταγωνισμός, που αποτελεί βασική αρχή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων της καπιταλιστικής παραγωγής, οδηγεί στον πόλεμο όλων εναντίον όλων. Η συγκέντρωση του χρήματος και της ιδιοκτησίας σε όλο και λιγότερα χέρια που συντελείται με βίαιο τρόπο, οδηγεί σε κρίσεις κάθε είδους και σε φτωχοποιηση της μεγαλύτερης μερίδας της κοινωνίας. Η αντίθεση ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς που οξύνεται συνεχώς, επιφέρει αναπόφευκτα την έκρηξη των καταπιεσμένων από τη μια μεριά, και την αύξηση της αστυνομοκρατιας και της φασιστικοποιησης, του σκοταδισμού και του φασισμου από πλευράς εξουσιών και αφεντικών.