Πριν από 160εκ χρόνια γεννήθηκε αυτό το μαγικό βουνό, το φιλικό, το άγνωστο, το προσβάσιμο, το απροσπέλαστο, το αρχαίο “Κερκέτιον όρος” και σημερινός Κόζιακας.
Όνειρο πεζοπόρων, ορειβατών, μελετητών και φιλόδοξων φυσιολατρών.
Οι κορυφές του μυτερές σαν μαχαιριές, οι πλαγιές του γεμάτες σπήλαια και φαράγγια, οροπέδια και ρέματα.
Σου εμπνέει μια φιλική οικειότητα, γαληνεύεις και ξαφνικά σου ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη, με τις εκπλήξεις του και την σκληράδα του.
Είναι ο γίγαντας του Ν. Τρικάλων με τα πολλά πρόσωπα.
Το ουράνιο, μακρόστενο τείχος της Ν. Πίνδου, με τα πόδια στον Θεσσαλικό κάμπο και την κεφαλή στα 1901μ.
Στην φωτογραφία βλέπετε το “Τρύπιο λιθάρι”, κομβικό σημάδι, παράθυρο του βουνού, στις ανατολικές πλαγιές της κορυφής του.
Στο κάδρο δεσπόζει ο Θεσσαλικός κάμπος.
Εδώ συναντιόνται, σαν ομόκεντρες ακτίνες, όλα τα μονοπάτια του Κόζιακα που οδηγούν στην κορυφή. Εδώ δίνονται τα ραντεβού του βουνού. “Θα συναντηθούμε στο Τρύπιο λιθάρι”!
Μια εμπειρία η προσέγγισή του.
Για να βγεις στο γαλήνιο οροπέδιο, βυθίζεσαι σε ένα από τα απαιτητικά φαράγγια του.
Σκοτεινιάζει η μέρα, ο ήλιος χάνεται, παντού τρεχούμενα νερά. Κυλάνε ως τα ριζά του βουνού, συγκεντρώνονται και γίνονται …δριστέλες.
Μια εναλλαγή που σου δίνει την αίσθηση διαφορετικών βουνών.
Απ’ την βαθιά, κακοτράχαλη σκιά των φαραγγιών, σε φωτεινά ξέφωτα και φιλόξενα βραχάκια, για ζωογόνες ανάσες μετά την ανάβαση.
Η δροσιά και η καθαρότητα του βουνίσιου αέρα είναι το μεγάλο δώρο.
Δροσερή συνεισφορά μου στις προβλεπόμενες καυτές ημέρες.
Έλενα Νάμινι
