Υπήρχε κάποτε ένας επιστημονικός κλάδος που εθεωρείτο «πρώτος τη τάξει» . ‘Ήταν ο κλάδος των δικηγόρων . Και δεν ήταν νομίζω τυχαία η αναγνώριση αυτή.
Ο δικηγορικός κόσμος και ευρύτερα ο νομικός έχει ταχθεί να υπερασπίζεται τα συνταγματικά, κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα των πολιτών. Η Πολιτεία μάλιστα αναγνωρίζοντας όλα αυτά όρισε τους δικηγόρους ως «συλλειτουργούς της δικαιοσύνης».
Αρκούσε όμως μια πανδημία, αυτή που βιώνει η χώρα μας σήμερα και όλα αυτά να «μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας». Με μια μονοκοντυλιά, οι δικηγόροι βρέθηκαν στο στόχαστρο της ανυποληψίας με κυβερνητικές επιλογές.
Μερικές συμπεριφορές καταδεικνύουν την αλήθεια όλων αυτών. Θα ξεκινήσω από ανάποδα . Ξεκινούν σε λίγες μέρες δικαστικές διαδικασίες και στον προγραμματισμό επανεκκίνησης είναι απόντες οι δικηγόροι , παρότι αυτοί θα κληθούν να συμμετάσχουν , αγνοώντας μάλιστα τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής που έχουν ληφθεί, αν έχουν ληφθεί.
Αγνοούν τον τρόπο και το χρόνο επανόδου στην κανονικότητα , αλλά βιώνουν όλοι το άγχος του αιφνιδιασμού. Όχι δεν θα δεχθώ ως αντίλογο το «δεν θα υπάρξει αιφνιδιασμός». Θα υπάρξει γιατί έχουμε πλέον συνηθίσει οι ΚΥΑ να εκδίδονται την προτεραία της ισχύος τους.
Ένα άλλο γεγονός που βίωσε ο νομικός κόσμος ήταν η αντιμετώπιση στο ζήτημα της οικονομικής ενίσχυσης, παρότι είναι ένας κλάδος ο οποίος επλήγη από την πανδημία και από 13 Μαρτίου ζει την οικονομική καταστροφή.
Είπα- ξείπα δίνω δεν δίνω (λες και είναι επαιτεία) , επιμόρφωση, οικονομική ενίσχυση, όχι τον Απρίλιο το Μάιο, την Πέμπτη όχι την άλλη Πέμπτη και διάφορα άλλα τραγελαφικά.
Είναι κρίμα να αντιμετωπίζεται ένας επιστημονικός κλάδος με αυτόν τον ανυπόληπτο τρόπο και να εμπαίζεται.
Τον δικηγόρο- επιστήμονα- συλλειτουργό της Δικαιοσύνης η Πολιτεία οφείλει να τον αντιμετωπίζει έντιμα, με υπόληψη εκτίμηση , ευθύτητα και καθαρό ευθύ λόγο .
