«… Οι δυνάμεις του ΔΣΕ εκκίνησαν από την Ασπροκκλησιά Χασίων στις 10 Αυγούστου και την επόμενη ημέρα, έχοντας καταλάβει στρατηγικά υψώματα γύρω από την Καλαμπάκα επιτέθηκαν στην πόλη και εισήλθαν σε αυτή τις νυχτερινές ώρες. Ο ΔΣΕ κατάφερε να περιορίσει τις εθνικές δυνάμεις στο κέντρο της πόλης και να καθυστερήσει την έλευση ενισχύσεων από τα Τρίκαλα, μέσω της ναρκοθέτησης της οδού Τρικάλων – Καλαμπάκας. Οι αντάρτες του ΔΣΕ στρατολόγησαν περισσότερους από 200 πολίτες, αν και λίγες ημέρες αργότερα περίπου 50 εξ αυτών αφέθηκαν ελεύθεροι, και αποκόμισαν και τον εξοπλισμό των δυνάμεων που είχανε νικήσει.
Η έδρα της 42ης Ταξιαρχίας του Εθνικού Στρατού στην Καλαμπάκα, Δεκέμβριος 1947 (John Philips, The LIFE Picture Collection).
Τις πρωινές ώρες της 12ης Αυγούστου ο ΔΣΕ αποχώρησε από την Καλαμπάκα. Λίγες ημέρες αργότερα οι δυνάμεις του ΔΣΕ κινήθηκαν εναντίον των χωριών της περιοχής Φαρκαδόνας, αλλά και κατά του ομώνυμου χωριού. Κύριος στόχος παρέμενε η στρατολόγηση νέων μαχητών και μαχητριών, όπως και η καταστροφή των τοπικών σταθμών χωροφυλακής. Τα τμήματα του ΔΣΕ, όπως και στην Καλαμπάκα, εκκίνησαν αρκετά βορειότερα από την περιοχή της Φαρκαδόνας και σε συνδυασμό με τις δυνάμεις ιππικού, που είχαν κινηθεί από τη Φθιώτιδα, κατόρθωσαν να εξουδετερώσουν τη μικρή δύναμη της χωροφυλακής Φαρκαδόνας καθώς και τα ΜΑΥ των γειτονικών χωριών. Ο ΔΣΕ διενήργησε εκτεταμένες στρατολογήσεις και αποχώρησε προς βορειότερες θέσεις, καθώς είχαν αποσταλεί ισχυρές δυνάμεις του Εθνικού Στρατού από τα Τρίκαλα, τη Λάρισα και την Καρδίτσα.
Οι σημαντικές δυνάμεις του ΔΣΕ, που είχανε συγκεντρωθεί σε αρκετά κοντινή απόσταση με την πόλη των Τρικάλων θορύβησαν την τοπική στρατιωτική ηγεσία, η οποία προσπάθησε μέσα από αναδιατάξεις δυνάμεων του Εθνικού Στρατού, της Εθνοφρουράς, της Χωροφυλακής και τοπικών ΜΑΔ να ενισχύσει την άμυνα της πόλης.
Η αναμενόμενη επίθεση εκδηλώθηκε τα μεσάνυχτα της 23ης Αυγούστου από τη βορειανατολική και ανατολική πλευρά της πόλης, ενώ παράλληλα ένα τμήμα σαμποτέρ του ΔΣΕ κατόρθωσε να εισέλθει στο κέντρο της πόλης. Αν και ο κύριος όγκος των επιτιθέμενων δυνάμεων του ΔΣΕ απωθήθηκε από τις αμυνόμενες εθνικές δυνάμεις, οι αντάρτες προξένησαν σημαντικές υλικές ζημιές στην πόλη, καθώς πυρπόλησαν τις εγκαταστάσεις της εφημερίδας Θάρρος, το εργοστάσιο υφαντουργίας Τεγόπουλου, τον αλευρόμυλο Βοΐλα, το κέντρο των τηλεπικοινωνιών και διάφορες οικίες. Οι αντάρτες του ΔΣΕ προχώρησαν σε στρατολογήσεις πολιτών και αφού εξασφάλισαν κάποιες προμήθειες και εξοπλισμό αποσύρθηκαν από την πόλη των Τρικάλων τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Αυγούστου, ενώ ήδη οι εθνικές δυνάμεις είχαν δεχθεί ενισχύσεις από την Καλαμπάκα και την Καρδίτσα.
Οι επιθέσεις των θεσσαλικών τμημάτων του ΔΣΕ σε ορεινά και πεδινά χωριά του νομού Τρικάλων, αλλά κυρίως η είσοδός τους στην Καλαμπάκα και τα Τρίκαλα εξυπηρέτησαν τόσο τις ουσιώδεις όσο και τις επικοινωνιακές ανάγκες του ΔΣΕ. Τις πρώτες τις ικανοποίησε με τη στρατολογία νέων μελών και τα πλήγματα που προξένησε στις εθνικές δυνάμεις, ενώ τις δεύτερες μέσα από την ανάδειξη στο εκδοτικό του όργανο, Δημοκρατικός Στρατός, αυτών των στρατιωτικών επιτυχιών στα μετόπισθεν του αντιπάλου, όταν από την πλευρά του αστικού κράτους προβάλλονταν οι νίκες του Εθνικού Στρατού στον Γράμμο ως το τέλος του εμφυλίου πολέμου…».
Βασίλειος Καλόγηρος στην Μεταπτυχιακή Διπλωματική του Εργασία με τίτλο «Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ 1949» που εκπονήθηκε το 2017 στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Υπενθύμιση σε μια σκοτεινή περίοδο της Ελληνικής ιστορίας, αυτή του εμφυλίου, που δεν πρέπει να παρουσιάζετε μονόπλευρα, διότι κατέστρεψε την χώρα και άφησε διχασμό για γενιές. Στην εποχή μας, μερικοί λαϊκιστές προσπαθούν να την εκμεταλευτούν για μικροκομματικούς λόγους και δημιουργήσουν πολιτική τοξικότητα και πόλωση.