Μια φορά και ένα καιρό, υπήρχε μια πατριωτική παράταξη που ανόρθωσε μεταπολεμικά τη χώρα (Εθνικός Συναγερμός-ΕΡΕ) και εκσυγχρόνισε αργότερα κατά τη μεταπολίτευση, την ελληνική κοινωνία(ΝΔ).
Έπειτα ήρθε ο λαικισμός και η κυριαρχία του κομματισμού που επέβαλε το καθεστώς ΠΑΣΟΚ, που συγχρόνως με το μιμητισμό που επέδειξε η ΝΔ σ` αυτές τις νοσηρές πολιτικές, αποτέλεσαν τις αιτίες για τη καταστροφή της χώρας.
Έντεκα χρόνια μετά τη κατάρρευση της εθνικής οικονομίας, ο λαός ελέω ανύπαρκτης και αξιόπιστης εναλλακτικής επιλογής, εμπιστεύτηκε ξανά το κόμμα που ευαγγελιζόταν προεκλογικά το φιλελευθερισμό και την αξιοκρατία.
Εις μάτην όμως, το παρελθόν δεν ήταν διδακτικό.Για άλλη μια φορά μετά την 7η Ιουνίου, αγέλες “αρίστων” πια στελεχών, υπέπεσαν ως ύαινες στη λεία τους, για να “απαλλοτριώσουν” το κράτος και τα δημόσια ταμεία.
Μόνο οι Τρικαλινοί της δεξιάς πολυκατοικίας που αξιοποιήθηκαν ως τώρα σε θώκους στον κρατικό μηχανισμό, ανέρχονται αισίως σε δέκα, ενώ υποσχετική έχουν λάβει και προσμένουν ακόμη πολλοί.
Το παράδοξο είναι ότι και τα απλά μέλη του κόμματος αγωνιούν, όχι όπως θα αναμενόταν για την έλλειψη υποδομών στο νομό, την ανεργία και την μετανάστευση των παιδιών τους αλλά για το ποιος θα καταλάβει τη θέση του διοικητή στο Γ.Ν.Τ.
Ταυτόχρονα την ίδια στιγμή τα ρετιρέ της γαλάζιας πολυκατοικίας, τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο, επιδίδονται σ`ένα πρωτοφανή αγώνα ακατάσχετης προβολής του ανύπαρκτου ως τώρα έργου τους, σπαταλώντας ταυτόχρονα ενέργεια και κατά κανόνα δημόσιο χρήμα, για το προσεταιρισμό των ΜΜΕ.
Δυστυχώς οι πρακτικές που εφαρμόζονται προς το παρόν από το κυβερνητικό κόμμα, διαψεύδουν τις όποιες ελπίδες είχαν καλλιεργηθεί και θυμίζουν τις προ χρεωκοπίας παλαιοκομματικές πρακτικές, αποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει ακόμη σε τούτο το τόπο.
Εν τέλει οι καθεστωτικές νοοτροπίες, η υποταγή της ουσίας της πολιτικής στο φαίνεσθαι και η ταύτιση αυτής με τη διαπλοκή, δεν συνάδουν με τις αρχές και τις αξίες της πάλαι ποτέ παράταξης των νοικοκυραίων.
Κωνσταντίνος Κουτσονάσιος.
