Και ο Τατσό στη Νέα Δημοκρατία; Γιατί όχι;

Πολύς ντόρος έγινε χθες στα διάφορα ΜΜΕ και κυρίως στα σόσιαλ μίντια για την συμφωνημένη και επίσημα πλέον μεταγραφή των Πέτρου Τατσόπουλου και Αντώνη Πανούτσου στη Νέα Δημοκρατία, στα ψηφοδέλτια της οποίας θα εκτεθούν στις επόμενες εκλογές.

Για τον Αντώνη Πανούτσο ο θόρυβος ήταν πολύ μικρότερος, και οι αντιδράσεις σαφώς λιγότερες, ίσως διότι πρόκειται περί ενός πανέξυπνου, χιουμορίστα, διαβασμένου, και δημοφιλούς ανθρώπου, που όμως (απ’ όσο ξέρω) δεν έχει εκτεθεί ποτέ πολιτικά, ούτε υπήρξε ποτέ πολιτευτής ή βουλευτής κάποιου κόμματος. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η παρουσία του στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. την τιμάει.

Για τον Πέτρο Τατσόπουλο όμως σηκώθηκε πολύς κουρνιαχτός, και δικαίως.

Πάρα πολλοί είναι εκείνοι οι νεοδημοκράτες, που δεν μπορούν να ξεπεράσουν το γεγονός ότι στο παρελθόν ο Τατσόπουλος εξέφρασε ιδιαίτερα αντισυμβατικές απόψεις για την τουρκοκρατία, την επανάσταση του 1821, κοκορεύτηκε για τις επιδόσεις του στο κρεβάτι, και κυρίως για το γεγονός ότι υπήρξε βουλευτής του Σύριζα στα μαύρα χρόνια του αγαναΧτισμού και του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, και άρα συνυπεύθυνος για το χάλι της χώρας.

Άσχετα αν είδε το φως σχετικά έγκαιρα, και έφυγε από το τσούρμο του Αλέξη πριν αυτό μας κατσικωθεί στο Μαξίμου. Την ζημιά του δηλαδή πρόλαβε και την έκανε.

Προσωπικά, έχω κι εγώ (ως ποταπός) τέτοιες ηθικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις, αρνούμενος να αποδεχτώ κωλοτούμπες και τρίπλες από όλους εκείνους τους επιτήδειους που κάνουν την πολιτική επάγγελμα.

Και εγώ έχω αλλάξει πολιτικές απόψεις από την εποχή που ήμουν έφηβος, με αποτέλεσμα να με διέγραφα κι εμένα τον ίδιο από το Φέσιμπουκ αν ήμουν φρεντ με τον νεότερο εκείνο εαυτό μου! Τόσο περίεργες κι αντίθετες με το σήμερα ιδέες είχα.

Ναι, αλλά εγώ δεν είμαι πολιτικός, ούτε κυνήγησα ποτέ ψηφαλάκια παριστάνοντας τον Ιωάννη Μελισσανίδη της πολιτικής… γι’ αυτό και τα λέω όπως μου έρχονται χωρίς να ανησυχώ για το… πολιτικό κόστος.

Έλα όμως που μετά την ένταξη του Ζαγοράκη (ή αλλιώς Βουσμάνου) στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ, ο οποίος νομοθετεί για πάρτη μας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχω αλλάξει κάπως απόψεις όσον αφορά στις κομματικές μεταγραφές, και έχω μαλακώσει.

Κι αυτό διότι, παρά τις υπερβολικές τότε αντιδράσεις μου, με όσα λογικά επιχειρήματα προέβαλλα, αποδείχθηκε πως τελικά στην πολιτική το αποτέλεσμα είναι που μετράει και όχι η ιδεολογία, η συνέπεια, ή η ηθική από μόνη της.

Ο Βουσμάνος, άσχετα αν δεν ήξερε κατά που πέφτουν οι Βρυξέλλες, ή τι είναι η ΕΕ, εν τούτοις έφερε κάπου 450.000 ψήφους στη ΝΔ, ψηφιζόμενος ακόμη και από άτομα που μπέρδευαν τον τότε πρωθυπουργό Σαμαρά με τον συνεπίθετό του ποδοσφαιριστή.

Συνεπώς, σε εκείνη τη συγκυρία, ο στόχος του Σαμαρά επετεύχθη, και γι’ αυτό εκείνος είναι ένας μεγάλος πολιτικός κι εγώ που αντιδρούσα για τον Βουσμάνο η τελευταία τρύπα του ζουρνά…

Καλώς ή κακώς όλα (λένε οι Αμερικάνοι) δικαιολογούνται στον πόλεμο και στον έρωτα. Και η πολιτική, ειδικά στη μπανανία μας, είναι μια μορφή πολέμου… και εν πάση περιπτώσει είναι η τέχνη του εφικτού και όχι του τι επιθυμεί ο καθένας μας ως ιδανικό.

Εξάλλου, να μη ξεχνάμε πως η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία, εκτός του ότι είναι μια ανίερη συμμαχία γιαλαντζί αριστερών με ψεκασμένους δεξιούς, αποτελείται κατά κύριο μέρος από πρώην πασόκους επιτήδειους πολιτικάντηδες, που είδαν μαρμίτα στον Σύριζα και άλλαξαν φανέλα εν μία νυκτί.

Είδατε τον Αλέξη να αντιδρά; Άσχημα του έπεσε;

Είδατε τον Φλαμπουράρη να ανησυχεί;

Ακόμη και την Ραχήλ είχαν δεχτεί στην Πρώτη Φορά Αριστερά, αφού έφερνε ψηφαλάκια… και δεν πάει να τα έφερνε από ανισόρροπους και ψεκασμένους; Χέστηκε ο Αλέξης και ο κάθε Αλέξης, αρκεί που τα έφερνε.

Όσο για τη ΝΔ, που έχει βουλευτίνα εδώ και πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη την ντεκαπέ Έλενα, τι να πω; Ο Τατσό θα χαλάσει την πιάτσα; Που εν πάση περιπτώσει έχει και άποψη, ή τουλάχιστον ξέρει να γράφει το όνομά του…

Και η οποία «στοχάστρια», στα δέκα χρόνια κρίσης, όπου το κόμμα της άλλαξε 3-4 αρχηγούς και η χώρα άλλαξε άρδην, ακόμη να κάνει μια πολιτική τοποθέτηση, σε βαθμό που να αμφιβάλλω αν έχει αντιληφθεί τι μεσολάβησε και τι ακριβώς γίνεται…

Ναι, αλλά ψηφίζεται μετά μανίας, και τα σκυλιά δεμένα.

Χώρια οι διάφοροι μαϊντανοί-σελέμπριτις που επί δεκαετίες κατοικοεδρεύουν στη βουλή, χωρίς καν να έχουν την παιδεία, την ευφράδεια, και τις γνώσεις του Τατσό.

Να μιλήσω για την Σελήνη, που ο Σημίτης την είχε κάνει και υφυπουργό Παιδείας; Για τον τηλεοπτικό αστυνόμο Θεοχάρη; Για την Βαγενά; Τον Πάντζα; Τον Ανατολάκη; Τον Βαρεμένο; Τον Τέρενς Σπένσερ Κουίκ;

Για όλους εκείνους, που επειδή πέρασαν από τα πάνελ του Ζούγκλα και του Κακαουνάκη σήμερα νομοθετούν και δηλώνουν εθνοπατέρες;

Ποιους να πρωτοθυμηθώ;

Καλώς ή κακώς η πολιτική στην Ελλάδα είναι επάγγελμα, και οι επιτήδειοι μισθοφόροι πάμπολλοι. Ας μη το κάνουμε θέμα.

Εξάλλου, όπως λένε οι πιο ρεαλιστές, αυτό που προέχει είναι να φύγει ο Σύριζα, και μετά βλέπουμε. Προς το παρόν θα συνεργαστούμε για να το πετύχουμε, ακόμη και με τον διάβολο…

Τέλος, απευθυνόμενος στους αναμπάμ μπαμπαντάμ νεοδημοκράτες που αντιδρούν, ακόμη και σε κείνους που ψήφισαν Αλέξη διότι ο ανάλγητος Σαμαράς τους επέβαλλε ΕΝΦΙΑ, να κλείσω με μια προσωπική μου ανάμνηση.

Ήμουν έφηβος όταν (νομίζω το 1978) πέτυχα προεκλογική συγκέντρωση στην Πλατεία Αριστοτέλους γεμάτη παλμό, με ομιλητή τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη αρχηγό του κόμματος των Φιλελευθέρων… και η πύρινη ομιλία του οποίου κατακεραύνωνε την φαύλη Νέα Δημοκρατία και τον ανίκανο και ανεπαρκή … Κωνσταντίνο Καραμανλή! Έτσι ακριβώς.

Λίγους μήνες μετά, ο Μητσοτάκης ήταν υπουργός Συντονισμού του Καραμανλή, και μέλος της Νέας Δημοκρατίας.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία (που λένε κι οι Σομαλοί).

Οπότε χαλαρώστε αδέλφια, και όλοι μαζί να κάνουμε φου να φύγουν τα σούργελα… έστω παρέα με τον «μπήχτη» Τατσό.

Μετά θα τα βρούμε. Προέχει το μέλλον μας.