"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

13.4 C
Trikala

Άρθρο του Μικέλη Χατζηγάκη στο «ΒΗΜΑ»

lafarm

Σχετικά άρθρα

Άρθρο παρέμβαση στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής» έγραψε ο Μικέλης Χατζηγάκης για τις εξελίξεις στην ΝΑ Μεσόγειο και την Τουρκική επιθετικότητα. Συγκεκριμένα, το άρθρο με τίτλο «Οι ρίζες του Τουρκικού εθνικισμού» αναλύει τον βαθιά χαραγμένο εθνικισμό των Τούρκων και πως πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αναλυτικά το άρθρο.

«Η επανεμφάνιση του Oruc Reis κοντά στα 6 ναυτικά μίλια από το Καστελόριζο δεν έρχεται μόνο να τορπιλίσει τις διερευνητικές επαφές με την Ελλάδα. Αλλά δείχνει ξεκάθαρα πως ο επιθετικός νεοθωμανισμός, που σταδιακά ξεδιπλώνει Ερντογάν, είναι ιστορικά βαθιά ριζωμένος στην ψυχή του μέσου τούρκου.

Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή θα διαπιστώσουμε πως παρά το κοινωνικό και θρησκευτικό μωσαϊκό που αποτυπώνεται στην εικόνα της σημερινής Τουρκίας, το εσωτερικό στάτους φαίνεται εύκολα διαχειρίσιμο από τις ισχυρές Τουρκικές ελίτ που κυβερνούν διαχρονικά – με διάφορες μορφές – την χώρα. Ιδιαίτερα, μάλιστα, τα τελευταία χρόνια της αυταρχικής διακυβέρνησης Ερντογάν. Το εσωτερικό ζήτημα, λοιπόν,  δεν αποτέλεσε ποτέ το κύριο πρόβλημα για την Τουρκική εξουσία. Ο λαός της βρίσκονταν πάντοτε τιθασευμένος έχοντας ενσωματώσει μέσα στο DNA του δύο καταλυτικά βιώματα: την θωράκιση της διεθνούς θέσης της χώρας και το ιδεολόγημα περί «έθνους – στρατού» από το οποίο γαλουχήθηκε διαχρονικά ο μέσος τούρκος πολίτης. Πάνω σε αυτό έχτισε το χαρακτήρα και τα πιστεύω του. Και πάνω σε αυτά πατάει ο Ερντογάν για να επιβάλει την δική του πολιτική ατζέντα.

Μέσα από αυτή την «πρώτη ύλη» οικοδομήθηκε ο Τουρκικός μιλιταρισμός, ο οποίος αποτελεί ιστορικά το κύριο χαρακτηριστικό του γειτονικού κράτους και του λαού του. Ο τουρκικός μιλιταρισμός πήρε σάρκα και οστά μετά την επανάσταση των Νεότουρκων που κυβέρνησαν την χώρα από το 1913 – 1918. Συνεχίστηκε, με ελαφρές παραλλαγές, από τον Κεμάλ ο οποίος ανήκε στην μετριοπαθή πλευρά του νεοτουρκικού κινήματος όπου ηγούνταν ο Ενβέρ και ο Ταλαατ.

Σημαντική, όμως, συμβολή στην οικοδόμηση του τουρκικού εθνικισμού είχαν και οι ανέκαθεν υποστηρικτές τους, οι Γερμανοί. Από τις αρχές του 20ου αιώνα Γερμανοί αξιωματούχοι, επιχειρηματίες και – κυρίως – ανώτατοι στρατιωτικοί κατέκλυσαν την Τουρκία και της μετάγγισαν τις στρατοκρατικές αντιλήψεις που επικρατούσαν στην χώρα του Κάιζερ. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Γερμανός Γκόλτζ – και άλλοι – εισήγαγαν στην Τουρκική κραταιά τάξη το θεώρημα «στρατού – κράτους» που συνιστάται στην συνένωση των δύο αυτών στοιχείων. Έκτοτε το φρόνημα του λαού τροφοδοτείται από την διαρκή προπαγάνδα περί της γενναιότητας και της ανυπέρβλητης στρατιωτικής ικανότητας τους. Με το ιδεολόγημα αυτό διαπλάστηκαν ορισμένοι νέοι ορισμοί του τουρκικού λεξιλογίου. Για παράδειγμα, η λέξη «πατρίδα» ταυτίζεται με την έννοια του πεδίου πολέμου, ενώ ο λαός με το «στρατός – έθνος». Συμπερασματικά, οι εθνικές και στρατιωτικές επιδιώξεις βρίσκονται σε μια αδιάσπαστη διαπλοκή που θα μπορούσαν να απεικονιστούν με τον Ιανό: ένα σώμα, δύο κεφαλές.

Ο Τουρκικός, όμως, εθνικισμός έχει ακόμα ένα επιπλέον χαρακτηριστικό: είναι φυλετικός. Η πραγματική του ρίζα κρύβεται πίσω από το ρητό «τι ευτυχία σε αυτόν που λέει ότι είναι Τούρκος!». Την φιλοσοφία του ρητού αυτού, με διάφορες παραλλαγές, την επικαλείται συχνά πυκνά ο Ρετζέπ Ερντογάν με την ακραία εθνικιστική του ρητορική. Η θεωρία, λοιπόν, του φυλετικού εθνικισμού υποστηρίζει ότι το Τουρκικό κράτος και η περιοχή που το περιβάλλει ανήκει αποκλειστικά στο τουρκικό έθνος. Από εκεί εκπορεύεται και η διεκδίκηση της «γαλάζιας πατρίδας» και έτσι εξηγούνται οι διάφοροι επεκτατικοί πόλεμοι τα τελευταία χρόνια, καθώς και οι συνεχείς απειλές προς την Ελλάδα.

Συνεπώς, οι ρίζες του τουρκικού εθνικισμού είναι πολύ βαθιές. Αυτές τρέφουν διαρκώς τον τουρκικό μιλιταρισμό. Η στάση της Τουρκίας δεν πρόκειται να αλλάξει. Για αυτό είμαστε στον σωστό δρόμο με την κινητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης και με την αμυντική μας θωράκιση. Επίσης, η Ελλάδα πρέπει να κινηθεί μεθοδικά και με σύνεση – όπως, άλλωστε έχει αποδείξει ότι κινείται τον τελευταίο χρόνο – αξιοποιώντας το κοινό μέτωπο με Ισραήλ, Αίγυπτο και Κύπρο ώστε να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε το μέλλον της ΝΑ Μεσογείου». 

4 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Πάρτα στην μάπα σου Jim έξυπνε.Σε έλεγε η μάνα σου “πάνε παιδί μ’ μέχρι το Harvard να μάθ’ς τίποτις, να ανοίξ’ το μάτι σ’, τίποτα εσύ. Εδωωωώ, στα Τρίκαλα, μη χάσεις την …Λίτσα.
    Υ.Γ.Όπερ έδει δείξαι:cherchez la femme.

  2. ΠΡΟΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ
    Ιδού κε Μικέλη Τις Πταιει.

    Τα Ελληνοτουρκικά -Ο Κώστας Σημίτης στο Ελσίνκι Δεκέμβρης 1999 και ο Κώστας Καραμανλής στις Βρυξέλες το 2004.

    Αρχικά μια σύντομη παράθεση των γεγονότων:
    -Το 1999 επί κυβέρνησης Σημίτη στη σύνοδο του Συμβουλίου κορυφής στο Ελσίνκι η Τουρκία για να ξεκινήσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ έπρεπε είτε να επιλύσει διμερώς με την Ελλάδα τις όποιες διαφορές είτε οι δύο χώρες να προσφύγουν στο διεθνές δικαστήριο. Όλα αυτά έπρεπε να γίνουν έως το 2004. Τι ακριβώς έλεγε η συμφωνία του Ελσίνκι.

    «Παραγρ. 4. Το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο επιβεβαιώνει την περιεκτική φύση της διαδικασίας προσχώρησης, η οποία τώρα περιλαµβάνει 13 υποψήφια κράτη εντός ενιαίου πλαισίου. Τα υποψήφια κράτη συµµετέχουν στη διαδικασία προσχώρησης επί ίσοις όροις. Πρέπει να συµµερίζονται τις αξίες και τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως ορίζονται στις Συνθήκες. Εν προκειµένω, το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο τονίζει την αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών σύµφωνα µε τον Χάρτη των Ηνωµένων Εθνών και παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεµούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεµάτων. Άλλως, θα πρέπει να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του ∆ιεθνούς ∆ικαστηρίου εντός ευλόγου χρονικού διαστήµατος. Το αργότερο στα τέλη του 2004, το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο θα επανεξετάσει την κατάσταση ως προς κάθε εκκρεµή διαφορά, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ενταξιακή διαδικασία προκειµένου να προαγάγει την επίλυσή τους µέσω του ∆ιεθνούς ∆ικαστηρίου. Επί πλέον, το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο υπενθυµίζει ότι η τήρηση των πολιτικών κριτηρίων που όρισε το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο της Κοπεγχάγης αποτελεί προϋπόθεση για την έναρξη διαπραγµατεύσεων προσχώρησης και ότι η τήρηση όλων των κριτηρίων της Κοπεγχάγης αποτελεί τη βάση για την προσχώρηση στην Ένωση.»

    «Παραγρ. 12 Η Τουρκία είναι υποψήφιο κράτος που προορίζεται να προσχωρήσει στην Ένωση µε βάση τα ίδια κριτήρια τα οποία ισχύουν για τα λοιπά υποψήφια κράτη. Με βάση την υφιστάµενη ευρωπαϊκή στρατηγική, για την Τουρκία, όπως και για άλλα υποψήφια κράτη, θα ισχύει µια προενταξιακή στρατηγική για την ενθάρρυνση και στήριξη των µεταρρυθµίσεών της. Η στρατηγική αυτή θα περιλαµβάνει ενισχυµένο πολιτικό διάλογο, µε έµφαση στην πρόοδο για την εκπλήρωση των πολιτικών κριτηρίων προσχώρησης ιδίως όσον αφορά το θέµα των ανθρώπινων δικαιωµάτων, καθώς και στα θέµατα που αναφέρονται στην παράγραφο 4 και στην παράγραφο 9 σηµείο (α). Η Τουρκία θα έχει επίσης την ευκαιρία να συµµετέχει σε κοινοτικά προγράµµατα και οργανισµούς, και σε συνεδριάσεις µεταξύ υποψήφιων κρατών και της Ένωσης στα πλαίσια της διαδικασίας προσχώρησης.»

    Το 2004 ήταν πρωθυπουργός ο Κώστας Καραμανλής ο οποίος στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελών δέχθηκε, την άνευ όρων Ελσίνκι, εκκίνηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι λόγοι εντελώς ακατανόητοι. Τα περί της νήσου των Όφεων κλπ είναι φτηνές δικαιολογίες.
    Όταν μία χώρα αλλάζει την στρατηγική της στα εθνικά θέματα με βάση την αλλαγή του πολιτικού κόμματος που κυβερνά, αυτή η χώρα στερείτε σοβαρότητας.

    Τι έχετε να πείτε σήμερα στον Έλληνα φορολογούμενο μέρος των φόρων που πληρώνει πηγαίνουν ανάλογα με το ΑΕΠ κάθε χώρας στα κοινοτικά ταμεία και από εκεί στη Τουρκία; Για ψάξτε το λιγάκι έχει σημασία.

    Βέβαια αν πάμε και λίγο παλαιότερα κάπου στα 1922 ο Γούναρης και η παρέα του ήταν στην ηγεσία του Λαϊκού κόμματος δηλαδή στη δεξιά της εποχής εκείνης.

  3. Μακάρι να έχουμε και εμείς το φρόνημα της πατρίδας υψηλό. Η Τουρκία αποτελεί για το Ν.Α.Τ.Ο. σημαντικό μέλος στο Ν.Α. άκρο της συμμαχίας; Η Δύση δείχνει να την χρησιμοποιεί ως “ανάχωμα” για τα ισλαμικά ένοπλα κινήματα ; Μήπως ξέρει τη δύναμή της και το δείχνει; Από ανάλυση καλά πάμε …!

  4. Δεν έκαμα καμιά ανάλυση απλά περιέγραψα τα γεγονότα με περίσσια αμεροληψία.
    Σε ότι αφορά τη γεωγραφική της θέση, ναι σε κάποια γεωπολιτικά ζητήματα πλεονεκτεί. Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό, έχει και από ότι φαίνεται πάντα πιο ικανούς ηγέτες από τη χώρα μας. Δεν αναφέρομε μόνο στην κραυγαλέα περίπτωση του 2004 αλλά και σε άλλα ζητήματα που πολλές φορές περνούν απαρατήρητα.
    Θα αναφέρω ένα πολύ πρόσφατο ζήτημα που γράφει για αυτό το χθεσινό Βήμα της Κυριακής και αφορά τη μεταφορά της ΠΙΤΣΟΣ στην Τουρκία.
    Το Βήμα αναφέρει « Το 2011 οι Γερμανοί αποφάσισαν να ρίξουν 60 εκ. ευρώ στην Ελλάδα για τη μετεγκατάσταση του εργοστασίου του Ρέντη στην Ελευσίνα. Στο νέο εργοστάσιο θα αναπτύσσονταν γραμμές παραγωγής και από άλλα κράτη με αποτέλεσμα το εργατικό δυναμικό του να φτάσει στα 700 άτομα. Το οικόπεδο αγοράστηκε αλλά ο νέος δήμαρχος Ελευσίνας στηριζόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ, μπλόκαρε την επένδυση»
    Άλλα σχόλια περιττεύουν. Η ΠΙΤΣΟΣ έφυγε, το μεγαλύτερο μέρος της πήγε στην Τουρκία. Τα ερωτήματα είναι πολλά. Πότε αυτοί οι ηγετίσκοι και οι κάθε είδους τοπάρχες θα μάθουν ότι η οικονομική ισχύς προηγείται πολλαπλώς της κρατικής. Μπορεί ο εν λόγω δήμαρχος να μας εξηγήσει για ποιο λόγο μπλόκαρε την μετεγκατάσταση του εργοστασίου. Θα πληρώσει τώρα αυτός του 200 ανέργους ή μήπως θα βρει δουλειά στους άλλους 500.
    Ειλικρινώς αυτή δεν είναι η μόνη περίπτωση από-επένδυσης αλλά και της γενικότερης πορείας της χώρας μας προς την υπανάπτυξη, υπάρχουν πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, μερικές από αυτές είναι πιο τραγικές.
    Η δυναμική μια χώρας είναι αποτέλεσμα της ικανότητας των ηγετών της και εμείς δυστυχώς στερούμαστε τέτοιων.
    Δικαιόπολης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης