Το 1989, ο μεγάλος τραγουδοποιός Λουκιανός Κηλαηδόνης γράφει το περίφημο τραγούδι “φταίει κι ο Χατζηπετρής”, θέλοντας να επισημάνει την αποποίηση των ευθυνών ενός ολάκερου λαού, για τη κατάντια της χώρας.
Μια νοοτροπία, που σαφώς ενθάρρυνε μεταπολιτευτικά η αριστερά και ανέχτηκε το αστικό πολιτικό σύστημα, για ψηφοθηρικούς λόγους. Για το “κακομαθημένο” νεοέλληνα, ατομικά και συλλογικά, το ανάθεμα για τα δεινά του ιδίου και του τόπου, πίπτει πάντα στους άλλους.
Στους πολιτικούς, τους οποίους “Δημοκρατικότατα” εκλέγει ο ίδιος, στις ξένες δυνάμεις που χρωστά την ανεξαρτησία του και την επιβίωσή του η ακόμη, σ` ένα αόρατο παγκόσμιο Σιωνιστικό η Μασονικό, ανθελληνικό σύστημα.
Σήμερα κι εν μέσω της λαίλαπας του Κορονοϊού, όπου η ατομική και συλλογική ευθύνη αποτελεί πια όρο προσωπικής και εθνικής επιβίωσης, όλοι καλούμαστε να προσαρμοστούμε και να μεταλλαχτούμε από ανεύθυνους και απείθαρχους Έλληνες, σε ώριμους και συνειδητοποιημένους πολίτες, με ισχυρό το αίσθημα της συλλογικής και ατομικής ευθύνης.
Κουτσονάσιος Κωνσταντίνος
Ότι και να λες φίλε, δεν πρόκειται να πάω για τεστ covid με ένα συναχάκι ή πονόλαιμο, όπως έκαναν αρκετοί και έμπλεξαν. Ο Έλληνας είναι υπεύθυνος όχι με τον λάθος τρόπο που τον εξαναγκάζουν. Έχει κρίση και ξέρει να αντιστέκεται.