Πλήρης αδυναμία, διάγνωσης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και απόλυτη απουσία χάραξης, στοιχειώδους στρατηγικής ανάπτυξης υφίσταται στο νομό, από τους αρμόδιους φορείς, το αυτοδιοικητικό και πολιτικό προσωπικό.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια κατοχύρωσης ως Π.Ο.Π των ντόπιων προιόντων όπως το κασέρι, το λουκάνικο, το τσίπουρο ωρίμανσης κλπ, ενώ οι μεγάλες βιομηχανίες της περιοχής έχουν αφεθεί στη μοίρα τους, να παλεύουν μόνες τους για να επιβιώσουν στο σκληρό ανταγωνισμό.
Επιπλέον δε, έχουν να υπερνικήσουν πρόσθετες δυσκολίες λόγω της υστέρησης υποδομών και της συγκοινωνιακής απομόνωσης του νομού.
Η δημιουργία ενός ευέλικτου εταιρικού σχήματος από τις μεγάλες παραγωγικές επιχειρήσεις του νομού, στελεχωμένο με εξειδικευμένους επιστήμονες και ανθρώπους της αγοράς, που θα εκμεταλευτεί κάθε δυνατότητα χρηματοδότησης από Ευρωπαικούς και Εθνικούς πόρους, προωθώντας ταυτόχρονα τα τοπικά προιόντα στην εσωτερική και κυρίως διεθνή αγορά, είναι όρος επιβίωσης για τις βιομηχανίες της περιοχής.
Το παράδειγμα, της επιτυχούς τουριστικής προβολής της πόλης των Τρικάλων τα τελευταία χρόνια και η ανάλογη δραματική υστέρηση, ανάδειξης εδώ και δεκαετίες των Μετεώρων, είναι ενδεικτικό του τι μπορεί να προσφέρει ένα “έξυπνο” σχήμα των δέκα για παράδειγμα μεγαλύτερων επιχειρήσεων του νομού (ΟΛΥΜΠΟΣ, ΟΜΗΡΟΣ, LA FARM, ΒΙΟΛΑΝΤΑ, ΒΙΟΣΕΡ, ΜΑΡΑΒΑΣ, ΕΑΣΤ, ΚΛΙΑΦΑΣ, ΜΑΤΗΣ κλπ).
(Στις εικόνες , ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι της κλωστουφαντουργίας Τεγόπουλου που βρίσκονταν στην οδό Αβέρωφ το 1938 ).
Κωνσταντίνος Κουτσονάσιος.
Στα Τρίκαλα δεν υπάρχει ακόμη Βιομηχανική Περιοχή, οπότε πως θα ανταγωνιστείς με προβλήματα υποδομών , αδειοδοτήσεων κτλ…