Σε λένε Ευτύχη Κακομοίρογλου, η μάνα σου με καμάρι έχει κρεμάσει στον τοίχο ένα Elementary που είχες αποκτήσει από τον Στρατηγάκη στα 12 σου και το απολυτήριο του Δημοτικού.
Δεν έμαθες κάποια τέχνη, είσαι αυτό δηλαδή που λένε “βάση της κοινωνικής πυραμίδας” και εισπράττεις καθημερινά τις κουτσουλιές όλων των από πάνω.
Δουλεύεις ως ανειδίκευτος εργάτης με βασικό μισθό ή είσαι άνεργος επί χρόνια, δεν έχεις προοπτικές, η απόκτηση κάποιων καθημερινών περιουσιακών στοιχείων όπως ένα αυτοκίνητο ή ένα δικό σου σπίτι, φαντάζει μακρινό όνειρο.
Το λεξιλόγιό σου αποτελείται από 250 λέξεις και άλλες 50 παραφρασμένες και από τότε που το ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ πήγε στις 200 δραχμές δεν ξαναδιάβασες τίποτα άλλο, εκτός από καμιά αθλητική εφημερίδα στο καφενείο.
Έχεις πειστεί ότι για την κατάστασή σου φταίνε οι πλούσιοι, οι “γραμματιζούμενοι”, οι πολιτικοί, οι Τούρκοι, οι Εβραίοι, οι Μασόνοι, οι μετανάστες και οι κωλοευρωπαίοι.
Αλλά αγαπάς την Ομάδα σου. Σε κάθε αγώνα, δεν έχει σημασία ποιος και τι είσαι, μπορείς να σκούζεις συνθήματα και προσβολές στους “άλλους”, το ίδιο εύκολα με τον διπλανό σου δικηγόρο. Μπορείς να πλακώνεσαι στις μπουνιές, να πετάς φωτοβολίδες, να σαπίζεις στο ξύλο τον αντίπαλο.
Είσαι απλά ένα ακόμα ανώνυμο πλάσμα ανάμεσα σε χιλιάδες και εκεί, κανένας δεν θα γυρίσει να σε κοιτάξει περίεργα. Άσε που ο Πρόεδρος ρίχνει και κάνα χαρτζιλίκι στους “οργανωμένους” για να κάνουν τη βαβούρα που πρέπει.
Συνήθως δεν ψηφίζεις, αλλά όταν το κάνεις επειδή το ζήτησε ο Πρόεδρος, ρίχνεις το χαρτάκι για αυτόν που δείχνει πιο μάγκας απ’όλους και υπόσχεται να τα κάνει μπάχαλο εκεί μέσα στο μπουρδέλο τη Βουλή.
Είσαι ένας πολύτιμος Οπαδός, Ευτύχη μου. Χωρίς εσένα η κοινωνία θα ήταν ένα μέρος που ο κάθε μαλάκας θα έκανε ό,τι γουστάρει, όπως να περνάει και να τηρεί το Νόμο, να διώκει τους Προέδρους για τις λαμογιές τους, να κάνει το γήπεδο μοναστήρι κι εσένα να σε κοιτάνε οι φλώροι οι “νοικοκυραίοι” με τα μούλικά τους από δίπλα με μισό μάτι.
Τότε, τι αξία θα είχε η ύπαρξή σου;
(η φωτό, επίτηδες, από ξένο πρωτάθλημα)
