Βασίλης Χατζηπαναγής (Τασκένδη, 26 Οκτωβρίου 1954)Κάποτε είπαν πως δεν τον γέννησε μάνα, αλλά… μπάλα. Όποιος τον έχει δει μαζί της, μπορεί να καταλάβει το γιατί.
Ο Νιουρέγιεφ των γηπέδων, ο ποδοσφαιριστής που όπου έπαιζε γέμιζαν τα γήπεδα για να πάνε να τον θαυμάσουν. Οι «παραστάσεις» που έδινε τις Κυριακές στα γήπεδα ήταν μοναδικές.
Ο μύθος λέει, ότι πολλές φορές οι αντίπαλοι τον παρακαλούσαν να μην τους ρεζιλέψει με κάποιο «τσαλιμάκι» του.Κάποιοι μάλιστα, ορκίζονταν ότι δεν πρόκειται για μύθο.
Δεν ήταν ο παραγωγικός σκόρερ ήταν όμως ο οραματιστής καλλιτέχνης, ένας δημιουργός πολύτιμων στιγμών προκαλώντας έκπληξη με τις κινήσεις του, ένας παίκτης τεχνικών θαυμάτων. Επτά γκολ απευθείας με κόρνερ σημείωσε μόνο σε μια χρονιά, το 1982-83.
Οι δημοσιογράφοι της εποχής έγραφαν ότι μπορούσε να ντριπλάρει αμυντικό και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο.Εξαιτίας αυτού του θεαματικού χαρίσματος τον αποκαλούσαν και «Νουρέγιεφ της μπάλας».
Χωρίς την παραμικρή υπερβολή, αν ο «Βάσια» έπαιζε μπάλα αυτή την εποχή, με τους αγώνες που δείχνονται από την τηλεόραση και το διαδίκτυο, δεν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να μην τον έβλεπαν μεγάλες ομάδες και να μην αγωνιζόταν στο εξωτερικό.
Όπως στο εξωτερικό θα βρισκόταν και αν μπορούσε να παίξει στην Εθνική ομάδα, αλλά δυστυχώς για τον ίδιο αλλά και την Εθνική μας, επειδή είχε παίξει στις μικρές της Ρωσίας δεν του επιτράπηκε να αγωνιστεί.
Πραγματικά όσα και να γράψει κανείς για τον… μάγο της μπάλας θα είναι λίγο. Οι ντρίπλες του ήταν το κάτι άλλο και ο άνθρωπος αυτός μπορούσε να απειλήσει ακόμα και από το κόρνερ. Δεν μιλάμε για φάουλ, όπου ήταν κίνδυνος-θάνατος.
Ο Χατζηπαναγής αρχικά έπαιξε για τρία χρόνια στην Παχτακόρ έχοντας 96 συμμετοχές και 22 γκολ. Το 1975 ο Ηρακλής κατάφερε να τον κάνει δικό του και με τον «γηραιό» έκανε απίστευτα πράγματα.
Έπαιξε σε 281 αγώνες, σκόραρε 62 φορές, ενώ σε κάθε του εμφάνιση μάγευε τους πάντες. Με τους Θεσσαλονικείς δεν κατάφερε να κερδίσει τους τίτλους που θα μπορούσε με δεδομένο το απίστευτο ταλέντο του και συνολικά είχε ένα Κύπελλο το 1976 και ένα Βαλκανικό Κύπελλο το 1985.
Θεωρείται και όχι άδικα ως καλύτερος Έλληνας παίκτης, ενώ χωρίς δόση υπερβολής αν ήταν σε μεγαλύτερη ομάδα ή ακόμα και αν μπορούσε να παίξει στην Εθνική, θα μιλάγαμε για ποδοσφαιριστή που άγγιζε το επίπεδο των τεράστιων του κόσμου…
Η μεγαλύτερη αναμφίβολα στιγμή στην καριέρα του διψασμένου για διεθνή ματς Χατζηπαναγή ήρθε το 1984, όταν πήρε μέρος σε φιλικό της Μικτής Κόσμου στις ΗΠΑ και έπαιξε για πρώτη φορά με παίκτες της κλάσης του: Μπεκενμπάουερ, Κέμπες, Κίγκαν, Σίλτον, Κρολ, Φιγκερόα, Ούγκο Σάντσες κ.ά.Η αναμέτρηση διεξήχθη στις 22 Ιουλίου 1984 στο Νιου Τζέρσεϊ μεταξύ Μικτής Κόσμου και Κόσμος Νέας Υόρκης ενώπιον 40.000 θεατών, από τους οποίους οι 15.000 ήταν έλληνες ομογενείς, οι οποίοι είχαν σπεύσει για να θαυμάσουν τον Χατζηπαναγή και τον επίσης μεγάλο γκολτζή Θωμά Μαύρο.
Ο Βάσια μπήκε αλλαγή στο 65ο λεπτό και μάγεψε την εξέδρα με τις περίτεχνες ενέργειές του.Από την πρώτη επαφή του με την μπάλα, ο Βάσια έδειξε ποιος είναι και αν θα μπορούσε να σταθεί επάξια στα μεγάλα σαλόνια του διεθνούς ποδοσφαίρου.
Όπως έκανε πάντα, δημιούργησε πλήθος ευκαιριών και στο 86′ σημάδεψε από το κόρνερ το κεφάλι του Θωμά Μαύρου, με τον τελευταίο να βρίσκει δοκάρι.
Αυτή έμελλε να είναι η σημαντικότερη εμφάνισή του εκτός ελληνικών συνόρων.
Σε ψηφοφορία της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας το 2003, ο Βασίλης Χατζηπαναγής ανακηρύχθηκε ο καλύτερος ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 χρόνων στη χώρα μας!
