Δημήτρης Παπαθανασίου : Χθες το βράδυ περπάτησα στους δρόμους της πόλης 8 με 10 χιλιόμετρα μέσα στην παγωνιά. Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής διασκέδαζα με τους επιβάτες που με κοίταζαν λίγο περίεργα μέσα από την άνεση του καλοριφέρ των αυτοκινήτων τους .
Άκουγα μουσική και σκεφτόμουν, το κάνω πάντα όταν περπατάω μόνος μου μέσα στο σκοτάδι, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι όλες αυτές τις τελευταίες ημέρες σκέφτομαι πολύ , μια που οι γιορτές για άλλους είναι ευκαιρία για πυροτεχνήματα και σερπαντίνες, για άλλους είναι ευκαιρία για να ξαναδούν τη ρότα της πλεύσης τους, για να κάνουν επιλογές ζωής, βοηθούσε σε αυτό άλλωστε και η αλλαγή του χρόνου .
Από τα μέσα του 2010 μέχρι και σήμερα, στην αφετηρία του 2020, όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τα δίκτυα κατέθεσα την προσωπική μου στάση ζωής, με δύναμη, με θάρρος, με συνέπεια , με φανατισμό, με ειλικρίνεια, ίσως και με αφέλεια.
Μπορεί οι απόψεις μου να μην ξεσήκωσαν τα πλήθη, να μην ενθουσίασαν, να μην συνεπήραν και κανένα, μπορεί να απαξιώθηκαν, μπορεί να έγιναν αντικείμενο χλευασμού , μπορεί και να γοήτευσαν…δεν με ενδιαφέρει ειλικρινά .
Ξέρω πάντως ότι αν και μπορεί να ηττήθηκα πολιτικά, να τρώθηκα προσωπικά, δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να πληγεί και ηθικά.
Αποχωρώ από τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, (facebook, instagram , messenger), συνεχίζοντας να περπατάω το μονοπάτι της ζωής πάντα με ψηλά το κεφάλι μέχρι το τέλος. Όσοι θέλουν να με συναντήσουν, ξέρουν που θα με βρουν.
ΥΓ. Το προφίλ μου στο fb θα μείνει «ζωντανό» για άλλες 48 ώρες για να μπορέσουν όσο το δυνατό περισσότεροι «φίλοι» να διαβάσουν αυτή την ανάρτηση, για να μην με «ψάχνουν» άδικα μετά. Σε όλους εύχομαι καλή αντάμωση εκεί έξω … στην πραγματική ζωή.
[από το διαδίκτυο]
Λες να μας λείψεις;