Η επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θεωρείται πιο πιθανή παρά ποτέ. Ήδη στα πολιτικά παρασκήνια αποτελεί νέο θέμα συζήτησης ο χρόνος διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών…
Τα σενάρια μπορεί να δίνουν και να παίρνουν, αλλά το σίγουρο, σε κάθε περίπτωση, είναι ότι εξασθενεί καθημερινώς το ενδεχόμενο εξάντλησης της παρούσης κυβερνητικής τετραετίας. Τουτέστιν, κανείς δεν ποντάρει πια -σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά- στο 2027…
Στα ενδότερα αυτή η συζήτηση είχε αρχίσει πριν από την κλιμάκωση των τελευταίων γεγονότων και βρισκόταν σε συνάρτηση με το αποτέλεσμα των επερχόμενων ευρωεκλογών. Δηλαδή, ανάλογα με το μέγεθος της κυβερνητικής φθοράς σε μερικές εβδομάδες…
Η συλλογιστική ήταν σχετικά απλή: «Ακόμη και αν δεν έχει αυτοδυναμία, η Ν.Δ. θα βγει πάλι πρώτο κόμμα και ο Κ. Μητσοτάκης, με μια τρίτη εκλογική επικράτηση, θα είναι ρυθμιστής των εξελίξεων».
Τώρα αναγνωρίζεται ότι το τοπίο μεταβάλλεται δραματικά και κάθε εβδομάδα -ούτε καν μήνας- που θα μεσολαβεί η φθορά θα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Μέχρι και σενάρια διπλών εκλογών τον Ιούνιο ξεπροβάλλουν. «Γαλάζια» στελέχη ομολογούν, πάντως, στις συζητήσεις τους ότι δεν θέλουν ούτε να σκέφτονται τι θα συμβεί από τη στιγμή που το επόμενο «φράγμα» το οποίο -μετά το 30%- θα σπάσει στις μετρήσεις είναι το 25%!
Το πιο ενδιαφέρον μέσα στο εντελώς ρευστό σκηνικό, μάλιστα, είναι ότι αυτή η τετραετία -σε αντίθεση με την προηγούμενη- δεν είναι «καθαρή» από ενδιάμεσες αναμετρήσεις.
Και δεν είναι μόνο οι αυτοδιοικητικές εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου ή οι ευρωεκλογές που θα γίνουν έναν χρόνο μετά τις βουλευτικές…
Στον ορίζοντα υπάρχει και η εκλογή του (ή της) Προέδρου της Δημοκρατίας. Σε λιγότερο από έναν χρόνο λήγει η θητεία της Κ. Σακελλαροπούλου, ενώ οι διαδικασίες πρέπει να αρχίσουν αρκετά νωρίτερα.
Βεβαίως, έχει μεσολαβήσει η αναθεώρηση του Συντάγματος με την οποία αποσυνδέθηκε η διαδικασία από τις εκλογές επιτρέποντας την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας και με σχετική πλειοψηφία της Βουλής…
Όμως, με το βαρύ πολιτικό κλίμα που διαμορφώνεται, πόσο «εύκολο» είναι για τον κ. Μητσοτάκη να προτείνει την επανεκλογή της χωρίς την ευρύτερη (και όχι μόνο εντός της Ν.Δ.) συναίνεση, όπως συμβαίνει σταθερά πια εδώ και δεκαετίες;
Το 2020 την είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Καθώς όμως τώρα το διακύβευμα είναι «να φύγει η κυβέρνηση», ο κ. Μητσοτάκης θα είναι μόνος του πια. Ακόμη και αν φθάσει ομαλά έως εκεί…
Με δεδομένο, μάλιστα, ότι θα χρειαστεί να ανοίξει τα χαρτιά του πριν από τα τέλη του 2024, ο εκλογικός πυρετός θα ανεβαίνει ολοένα περισσότερο από εδώ και πέρα!
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
