«Παραλύει» η χώρα από τη γενική 24ωρη απεργία που έχει προκηρύξει η ΓΣΕΕ για την Τετάρτη 17 Απριλίου, ζητώντας αυξήσεις στους μισθούς και επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, αλλά και αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας.
Ήδη, συμμετοχή στην απεργία έχουν δηλώσει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών και Μέσων Σταθερής Τροχιάς (ΠΟΣ-ΜΣΤ), η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ), η ΕΙΝΑΠ, που συνδικαλιστικά καλύπτει τους νοσοκομειακούς γιατρούς της Αθήνας και του Πειραιά, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ), ενώ η ΟΛΜΕ αποφάσισε τη συνέχιση των κινητοποιήσεών της με τρίωρες στάσεις εργασίας.
Έτσι, «χειρόφρενο» τραβούν την Τετάρτη τα μέσα σταθερής τροχιάς, ενώ τα πλοία θα παραμείνουν «δεμένα» στα λιμάνια.
Η ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου Τρικαλων:
«Καλούμε τα πρωτοβάθμια σωματεία σε γενικό απεργιακό ξεσηκωμό. Τη μάχη της απεργίας θα τη δώσουμε με αποφασιστικότητα και επιμονή. Και θα πετύχουμε γιατί αυτός ο δρόμος είναι η πραγματική διέξοδος για εμάς τους εργαζόμενους».
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΓΙΑ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
ΓΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Η απεργία στις 28 Φλεβάρη ήταν μια από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών. Συνένωσε τον αγώνα των εργαζομένων, των αγροτών, των φοιτητών, των αυτοαπασχολούμενων σε ένα μεγάλο πανελλαδικό μέτωπο ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Εξέφρασε τη γενικευμένη αγανάκτηση που υπάρχει μέσα στα σπίτια μας, αλλά και την οργή για την προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών ,από όσους κυβερνούν ή κυβέρνησαν τη χώρα, για το έγκλημα στα Τέμπη. Εμείς όμως επιμένουμε. Το έγκλημα δε θα συγκαλυφθεί. Να πληρώσουν οι ένοχοι!
Η τεράστια συμμετοχή στην απεργία στις 28 Φλεβάρη εδώ στα Τρίκαλα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, θορύβησε πολλούς! Έδωσε θάρρος κι ελπίδα στο λαό! Αυτή η μεγάλη συμμετοχή γεννά νέες προσδοκίες, αλλά και απαιτήσεις για την απεργία που έχει αποφασιστεί για τις 17 Απρίλη.
Η απεργιακή μάχη στις 17 Απρίλη μπορεί να αποτελέσει ένα μεγάλο χαστούκι στην κυβέρνηση και την πολιτική της. Ειδικά τώρα , μπροστά στην αύξηση-ψίχουλα του κατώτατου μισθού που ανακοίνωσε. Απάντηση σ’ αυτήν την πρόκληση δεν μπορεί να είναι άλλη, από τον αγώνα για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 900 ευρώ, κατάργηση του αντεργατικού νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου και καθολική επαναφορά των τριετιών, ενσωματώνοντας όλα τα χρόνια από το 2012 μέχρι σήμερα.
Γι’ αυτό είναι ανάγκη να βγούμε μπροστά για αυξήσεις στους μισθούς, για κατάργηση των αντεργατικών νόμων που υπονομεύουν τις συλλογικές συμβάσεις!
Σε όλη την Ελλάδα και σε δεκάδες χώρους δουλειάς και κλάδους αυτήν την περίοδο πραγματοποιούνται αγώνες για αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή συλλογικών συμβάσεων. Υπάρχουν κατακτήσεις, υπογράφονται συμβάσεις σε εργοστάσια μετά από πολλά χρόνια, οργανώνεται μεγάλο μέρος των εργαζομένων στη βάση της διεκδίκησης και όχι της μοιρολατρίας. Η πανελλαδική απεργία των οικοδόμων, οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και σε εργοστάσια του μετάλλου, στα τρόφιμα – ποτά, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα, οι μαζικές κινητοποιήσεις για την Υγεία σε πόλεις της χώρας, δείχνουν το δρόμο που είναι ανάγκη να δυναμώσει παντού.
Ως εδώ! Διεκδικούμε όλα όσα είναι αναγκαία για μια αξιοπρεπή ζωή! Δε δεχόμαστε να δουλεύουμε χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με μισθούς και μεροκάματα που δε φτάνουν να καλύψουν τις βασικές μας ανάγκες.
Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε να έρχεται σε εμάς ο λογαριασμός των ανατιμήσεων στα Super Market, να περιμένουμε τα τάχα εποχικά καλάθια ανακούφισης για τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, το καλοκαίρι για να ανταποκριθούμε. Δεν μπορούμε να δεχόμαστε ως φυσιολογικό να αναστενάζουμε σε κάθε λογαριασμό για το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τη βενζίνη, το ηλεκτρικό ρεύμα, για να μη θιχτούν τα κέρδη κάποιων λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών.
Η κυβέρνηση, αξιοποιώντας τον άθλιο μνημονιακό νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου, ανακοίνωσε για άλλη μια χρόνια την απαράδεκτη πολιτική της απόφαση να κρατήσει τον κατώτερο ονομαστικό μεικτό μισθό καθηλωμένο στα 830€, επιβάλλοντας με το έτσι θέλω στην πλειοψηφία των εργαζομένων να ζουν με 706€ καθαρά το μήνα.
Και αυτό όταν τα τελευταία χρόνια το κόστος ζωής έχει διπλασιαστεί!
Οι «αυξήσεις» που θα προκύπτουν από τον απαράδεκτο καθορισμό του κατώτατου μισθού από την κυβέρνηση, θα εξαφανιστούν «εν ριπή οφθαλμού» λόγω ακρίβειας. Ιδιαίτερα για τους χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουν με καθεστώς ελαστικών σχέσεων και δεν μπορούν να ζήσουν με 400 ευρώ, οι ονομαστικές αυξήσεις των 20-30 ευρώ είναι σταγόνα στον ωκεανό της απελπισίας.
17 Απρίλη απεργούμε ξανά για τις ζωές μας διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα πραγματικής ανακούφισης που θα προστατεύουν το εργατικό – λαϊκό εισόδημα.
Παλεύουμε για:
Καλούμε τα πρωτοβάθμια σωματεία σε γενικό απεργιακό ξεσηκωμό. Τη μάχη της απεργίας θα τη δώσουμε με αποφασιστικότητα και επιμονή. Και θα πετύχουμε γιατί αυτός ο δρόμος είναι η πραγματική διέξοδος για εμάς τους εργαζόμενους.
Με τον αδιάκοπο αγώνα μας θα βάλουμε στέρεες βάσεις για να γίνουν πράξη οι διεκδικήσεις των συνδικάτων μας:
- Κατάργηση των αντεργατικών νόμων και επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων στα Συνδικάτα.
- Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς. Ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών που να καλύπτει τις συνεχώς αυξανόμενες τιμές στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης.
- Καθολική επαναφορά των τριετιών ενσωματώνοντας την περίοδο 2012-2023.
- Επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης σύμβασης, της μετενέργειας κ.ο.κ.
- Επίδομα ανεργίας στο 80% του κατώτερου μισθού για όλους τους ανέργους.
- Σταθερή δουλειά με δικαιώματα. 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο. Καμιά ανοχή στα ωράρια εξόντωσης των εργαζομένων, στις ελαστικές μορφές απασχόλησης και στις απλήρωτες υπερωρίες.
