Ενώ τα κύματα ακρίβειας και οι πληθωριστικές πιέσεις εξαϋλώνουν μισθούς και συντάξεις, η δημόσια συζήτηση εξαντλείται στο «καλάθι» της κοροϊδίας και στα φτώχεια-pass.
Tην ώρα που η κυβέρνηση κάνει πως δεν βλέπει την ασφυκτική ακρίβεια, αυτο-θαυμάζεται για τα καλάθια – «καπαμά» και τα «κουπόνια», πάνω από 1 στα 2 νοικοκυριά (52,4%) δήλωσαν ότι το μηνιαίο εισόδημά τους επαρκεί για 18 ημέρες!
Τα στοιχεία προκύπτουν από ετήσια έρευνα του Ινστιτούτου Μικρομεσαίων της ΓΣΕΒΕΕ με θέμα «Εισόδημα – Δαπάνες Νοικοκυριών 2022». Χαρακτηριστικό είναι ότι στο ερώτημα εάν η αύξηση των τιμών έχει επηρεάσει τα νοικοκυριά σε βαθμό να αναγκαστούν να μειώσουν δαπάνες για βασικές ανάγκες, το 56,7% απάντησε «πολύ», το 28,4% «λίγο», ενώ το 14,8% απάντησε αρνητικά.
Αξιοσημείωτο είναι ότι σχεδόν 6 στα 10 νοικοκυριά (57,3%) δήλωσαν πως χρειάζεται να κάνουν περικοπές για να καλύψουν τα αναγκαία, ποσοστό σημαντικά αυξημένο σε σχέση τόσο με την ανάλογη έρευνα του 2021 (42,3%), όσο και με τις έρευνες του 2020 (47,9%) και του 2019 (48,7%).
Επιπλέον, σταθερά υψηλό παραμένει το ποσοστό των νοικοκυριών που διαβιεί σε συνθήκες ακραίας φτώχειας (11,9%).
Όσο για τα «καλάθια» του Γεωργιάδη; Πάνω από 6 στα 10 νοικοκυριά δήλωσαν ότι το «καλάθι του νοικοκυριού» δεν έχει συμβάλει στην αποκλιμάκωση των τιμών.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο –και με τη νέα Κοινή Γεωργική Πολιτική να ξεκινά φέτος με ορίζοντα το 2027–, είναι περισσότερο παρά ποτέ αναγκαίο να ανοίξουμε τη συζήτηση για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και να διεκδικήσουμε διατροφική δικαιοσύνη και διατροφική κυριαρχία.
Στα πιο σκοτεινά χρόνια της οικονομικής κρίσης, όταν η χώρα μας μπήκε στη μέγγενη των πολιτικών λιτότητας εκατομμύρια ανθρωποι βρέθηκαν στην ανεργία και τη στεγαστική και επισιτιστική επισφάλεια.
Οι δείκτες της οικονομίας, που έμοιαζαν με εκείνους μεταπολεμικών περιόδων, δεν απεικόνιζαν αυτό που ζούσαμε στη μητρόπολη και τα αστικά κέντρα, με συμπολίτες μας να ψάχνουν ακόμα και στα σκουπίδια για φαγητό και παιδιά να λιποθυμούν στα σχολεία από την ασιτία.
Ωστόσο, τότε, από τα ερείπια του κόσμου μας που γκρεμίστηκε, γεννήθηκαν πρωτοφανή για τη μεταπολιτευτική περίοδο κινήματα αλληλεγγύης και, για πρώτη φορά, εξερευνήσαμε έννοιες όπως αυτή της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας ή των αγορών χωρίς μεσάζοντες.
Δώδεκα χρόνια, μια πανδημία κι έναν πόλεμο μετά, ο πληθωρισμός και η εκτόξευση του ενεργειακού κόστους σαρώνουν και πάλι τις ζωές μας. Τα στοιχεία είναι και πάλι τρομακτικά -όσο και η καθημερινή εξόρμηση στο σούπερ μάρκετ.
Οπως καταδεικνύει η έρευνα της Ενωσης Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας της ΓΣΕΕ, όλοι μας αναγκαζόμαστε να αλλάξουμε βίαια την καθημερινότητά μας, ενώ 1 στους 2 μείωσε τα τρόφιμα που αγοράζει. Κι ίσως το πιο τρομακτικό για ό,τι έρχεται είναι πως 1 στους 3 αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει πιστωτική κάρτα, για να καλύψει κόστη προϊόντων βασικής ανάγκης (τρόφιμα, καύσιμα), και πάνω από 14 στους 100 αναγκάστηκαν να πουλήσουν κινητή ή ακίνητη περιουσία, εξαιτίας της αυξανόμενης έντασης της ακρίβειας.
