Με τον νέο Διοικητή της Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών Ταξίαρχο Δημοσθένη Κωστόπουλο συναντήθηκαν οι βουλευτές Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτα Δριτσέλη, Αθανάσιος Παπαδόπουλος και Χρήστος Σιμορέλης, στα πλαίσια εθιμοτυπικής επίσκεψης και ενημέρωσης, μετά από την πρόσφατη αλλαγή στην διοίκηση της Σχολής.
Στο πλαίσιο της συνάντησης οι βουλευτές ενημερώθηκαν από τον κύριο Κωστόπουλο για τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό και τις προτεραιότητες για το επόμενο διάστημα, ενώ στάθηκαν ιδιαίτερα στη σημασία της μεταρρύθμισης του προγράμματος σπουδών, η οποία εφαρμόστηκε το 2015, με την εδραίωση της τριετούς φοίτησης.
Όπως σημειώθηκε, οι στρατιωτικές σπουδές στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών παρέχουν εκπαίδευση υψηλότατου επιπέδου, εξασφαλίζοντας την πρόσβαση σε στρατιωτική σταδιοδρομία, ενώ το πρόγραμμα σπουδών της Σχολής παρέχει σημαντικά γνωστικά εφόδια και για την προσωπική ολοκλήρωση των μελλοντικών στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισαν στην κατεύθυνση αυτή την δέσμευσή τους για στήριξη της Σχολής με στόχο την ενίσχυση της Εθνικής Άμυνας με άρτια εκπαιδευμένα στελέχη, με κοινωνικές ευαισθησίες και με βαθιά αίσθηση της προσφοράς στην πατρίδα, ενώ στάθηκαν ιδιαίτερα και στο τεράστιο όφελος από την λειτουργία της Σχολής για την πόλη και την κοινωνία των Τρικάλων.
(Απλά..είστε για λύπηση..!!)
Η συντριπτική υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ στους κόλπους της ελληνικής νεολαίας τον επιφορτίζει με νέα καθήκοντα προκειμένου να ανταποκριθεί στις πολυποίκιλες προσδοκίες της. Για να το πετύχει αυτό οφείλει να ριζοσπαστικοποιήσει το πρόγραμμά του σε τομείς που αγγίζουν την καθημερινότητα των νέων ανθρώπων. Έναν τέτοιον τομέα συνιστά και η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, ένας θεσμός απαρχαιωμένος, ανελεύθερος και άχρηστος, που έχει ήδη καταργηθεί στις 24 από τις 27 χώρες της Ε.Ε.. Υποστηρίζω ότι ένα σύνθημα για κατάργηση της θητείας θα συσπείρωνε ακόμη ευρύτερα κοινωνικά στρώματα νέων, αλλά και γονέων τους, γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλη την Ευρώπη τα αριστερά και προοδευτικά κόμματα τάσσονται αναφανδόν υπέρ της κατάργησης της θητείας, ενώ λυπηρή εξαίρεση αποτελούν η Ελλάδα και η Κύπρος, που γενικά ως χώρες ακολουθούν μια πολιτική που θυσιάζει τις ατομικές ελευθερίες στο βωμό της ασαφούς, απροσδιόριστης και εν πολλοίς κίβδηλης έννοιας περί εθνικού συμφέροντος, αρνούμενες έτσι να ακολουθήσουν εναλλακτικες στρατηγικές προώθησης και επίλυσης διμερών προβλημάτων (π.χ διπλωματία των πολιτών, απευθείας διακρατικές διαπραγματεύσεις με αμοιβαίες υποχωρήσεις, κλπ) .
Ένας βασικός λόγος για τον οποίον η Αριστερά οφείλει να καταπολεμήσει την υποχωρεωτική θητεία είναι ότι η τελευταία λειτουργεί ως ιδεολογικός μηχανισμός επιβολής πειθαρχίας και υπακοής και συνεπώς εθίζει τους νέους ανθρώπους στην υποταγή και στη συμμόρφωση προς τις διαταγές ανωτέρων, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τη μετέπειτα ζωή τους, όταν π.χ. θα έχουν τεθεί υπό την εξουσία ενός εργοδότη ως μισθωτοί εργαζόμενοι. Με άλλα λόγια, η θητεία επιβάλλει τις πιο ανούσιες ιεραρχίες και εκπαιδεύει στην υποτέλεια και την αξία του βύσματος.
Ουσιαστικά αποτελεί μια μορφή δουλείας όπου οι νέοι Έλληνες προσφέρουν αμισθί την εργασία τους διεκπεραιώνοντας εργασίες που αλλιώς θα τις έκαναν οι μόνιμοι στρατιωτικοί, δηλαδή το πιο αντιπαραγωγικό και αντιδραστικό κομμάτι της κοινωνίας (τουλάχιστον για όλους όσοι πιστεύουμε ότι η ειρήνη και η ανθρώπινη ζωή είναι υπέρτερα αγαθά από την προάσπιση άψυχων εδαφών).
Επιπλέον, η θητεία είναι αντίθετη στις έννοιες της δημοκρατίας, της ισότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διότι είναι αναφαίρετο θεμελιώδες δικαίωμα (και όχι υποχρέωση) η απόφαση του καθενός από εμάς για το αν θα στρατευθεί ή όχι. Εξάλλου, όλοι γνωρίζουν ότι η θητεία έχει αποτύχει να εγγυηθεί την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια των στρατευμένων. Αντίθετα, το ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο του Στρατιωτικού Κώδικα διαιωνίζει τις αγγαρείες, το φακέλωμα και τον χαφιεδισμό. Όλα αυτά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ίδια τη φύση ενός θεσμού που εξορισμού εξαναγκάζει τους πολίτες να υπαχθούν σε ένα καθεστώς αυστηρά πειθαρχημένης διαβίωσης (επιβολή ωραρίων, δραστηριοτήτων, εγκλεισμός, περιορισμοί, κλπ).
Όσο για τα φληναφήματα του ΚΚΕ περί “λαϊκότητας του στρατού” ως δήθεν ασφαλιστικής δικλείδας που θα αποτρέψει πιθανές εκτροπές , ανωμαλίες, κλπ, αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι στην Ελλάδα επιβλήθηκαν 3 στρατιωτικές δικτατορίες υπό καθεστώς υποχρεωτικής θητείας δίχως να λειτουργήσει η φαντασιακή αυτή δικλείδα της “λαϊκότητας”.
Το ίδιο συνέβη κατά κόρον στη Λατινική Αμερική (Πινοσέτ, κλπ), όπου μάλιστα το επιχείρημα αντιστρέφεται, καθώς πχ οι εθελοντές επαγγελματίες αλεξιπωτιστές , και όχι οι φαντάροι, ήταν αυτοί που προάσπισαν τον αριστερό Τσάβες κατά τη γνωστή απόπειρα δεξιού πραξικοπήματος.
ΣΥΡΙΖΑ 2012
πηγή: Αυγή