“Το παιχνίδι παίζεται ακόμα”

Ζωή Χατζηθωμά

” Παγκόσμια συγκίνηση και προσευχές από τα Μ.Μ.Ε. και τον απλό κόσμο για την Κέιτ Μίντλετον, μετά τη δήλωσή της ότι πάσχει από καρκίνο.

Ευχόμαστε ασφαλώς όλοι μας ταχεία ανάρρωση σε μια νέα γυναίκα και, ναι, αρρωσταίνουν και οι γαλαζοαίματοι, μη σοκάρεστε!

Αυτή βεβαίως μην την κλαίτε, θα έχει την καλύτερη φροντίδα από γιατρούς, φάρμακα και νοσοκομειακό περιβάλλον.

Για τα 57 θύματα των Τεμπών και για το παιδί, που ένα χρόνο μετά το ατύχημα είναι ακόμα σε κώμα, δεν είδα καμία ιδιαίτερη συγκίνηση από τα ευσυγκίνητα Μ.Μ.Ε..!

Χλιαρή συγκίνηση επιδεικνύουν επίσης και για τους τουλάχιστον 32.226 Παλαιστίνιους, οι περισσότεροι άμαχοι και παιδιά, που έχουν σκοτωθεί από ισραηλινά πυρά. Και όταν είδαμε τίτλους του στιλ «Παγκόσμιο σοκ για την Κέιτ Μίντλετον» την ίδια μέρα που είχαμε 140 και πλέον νεκρούς από τρομοκρατική επίθεση στη Ρωσία, ενώ τρέμει το φιλοκάρδι μας για μια επικείμενη παγκόσμια σύρραξη, μετά από κάθε είδους αψυχολόγητες διπλωματικές πρωτοβουλίες, χάνουμε όλοι την ψυχραιμία και την υπομονή μας.

Αν όμως θέλουμε να μιλάμε για αντικειμενική ενημέρωση και αν ορισμένοι θέλουν να λέγονται δημοσιογράφοι, θα πρέπει να ξημεροβραδιάζονται στη πόρτα των Νοσοκομείων και να αναδεικνύουν τον Γολγοθά των χιλιάδων ασθενών και του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού που παλεύουν με όσα μέσα και δυνάμεις έχουν -άνισα τις περισσότερες φορές- για να σώσουν ζωές και να απαλύνουν τον πόνο των ασθενών και των δικών τους ανθρώπων.

Και αν θέλουμε να μιλάμε για κοινωνική πολιτική και Δημοκρατία, καλό θα είναι να ασχολούμαστε με τα παιδιά, που στην Ελλάδα του 2024 ζουν χωρίς λάδι και βασικά αγαθά στα σπίτια τους και η ανέχεια τσακίζει κάθε ελπίδα και κάθε τους όνειρο για μια καλύτερη ζωή.

Να ασχολούμαστε και με τον Θεσσαλικό κάμπο που βρίσκεται σε αναβρασμό και κινδυνεύει να εξαφανιστεί και όχι με τον personal trainer και την VIP τουαλέτα μέσα στο στρατόπεδο νεοσύλλεκτου Αρχηγού Κόμματος.

Να ασχολούμαστε με τον κοινωνικό ρατσισμό, τα ομοφοβικά και ρατσιστικά τσιτάτα, δοσμένα με μια μορφή σοβαρού πατριωτισμού, που στην ουσία κρύβουν μόνο ωμή βία και μίσος.

Είναι φανερό βεβαίως ότι όλα αυτά γίνονται στα πλαίσια του αποπροσανατολισμού από τις κάθε είδους παθογένειες, αλλά και στα πλαίσια του νεολαϊκισμού και της εικόνας που πλήττει την πολιτική και προσβάλλει τους πολίτες, με ψωνισμένα μυαλά με ναρκισσιστικές κρίσεις που αρέσκονται να βγάζουν προς τα έξω την εικόνα τους, με υπέρμετρο εγωισμό, σημάδι της παρακμής της πολιτικής ζωής παγκοσμίως.

Γιατί κάπου φτάνει δηλαδή, χάθηκαν τα όρια, εδώ και πολύ καιρό, χάθηκε η αξιοπρέπεια και η τσίπα, δε θα απολέσουμε όλοι στο τέλος ούτε τη λογική, ούτε και την ανθρωπιά μας, γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

Και γιατί όλα έχουν δύο όψεις και κάποιες καταστάσεις μας ραγίζουν την καρδιά, ευτυχώς όμως μας ανοίγουν και τα μάτια, ακόμη και αν κάποιοι στίχοι μέσα μας έχουν κακοφορμίσει και δε γίνονται τραγούδι. Αν φτάσει κανείς στο σημείο αυτό, δεν τα παρατάει και δε γυρίζει πίσω.

Για τα ροζιασμένα χέρια του πατέρα και τα όνειρα που έκανε για μας και για τη μάνα που στερήθηκε μια ολόκληρη δική της ζωή, για να μας αναστήσει και να μας δώσει εφόδια.

Είναι και για την ιστορία και το ταξίδι αυτής της χώρας. Είναι για μας και τα μάτια των παιδιών μας! Έτσι, λοιπόν, κάποιοι από μας, δεν πρόκειται να κάνουμε ούτε μισό βήμα πίσω από τις αρχές και τις αξίες μας, κι ας μας λένε τρελούς, ρομαντικούς, ξεροκέφαλους, ενίοτε και αφελείς.

Έχουμε να δώσουμε πολλές μάχες από τα δικά του ο καθένας χαρακώματα, μέχρι να ανακτήσουμε ουσιαστική σχέση με τους ανθρώπους και μέχρι να δούμε τις καλύτερες μέρες να έρχονται!

Ίσως και να μην έχουμε όλο το δίκιο δικό μας, μπορεί να έχουμε μισό δίκιο εμείς και το άλλο μισό η ζωή και η πραγματικότητα. Δικαίωμα κάποιοι να ελπίζουν σε μια τίμια ισοπαλία.

Και δικαίωμα κάποιων άλλων να πιστεύουν πως θα βάλουν πέντε γκολ όσο οι αντίπαλοι θα κάνουν ακόμη ζέσταμα, αλλά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να πάρουμε θέση και το παιχνίδι θα κριθεί.

Προσωπικά ποντάρω στη ζωή και στο καθαρό παιχνίδι και δεν υποτιμώ τα ελάχιστα μεγέθη:

Ποτέ δεν ξέρεις τις πολλαπλασιαστικές ιδιότητες κάποιων φαινομενικά ασήμαντων “Μονάδων”.

Αυτά, με τις ευχές μου για καλή Εθνική Επέτειο και την ελπίδα να μη μας πέσει βαρύς ούτε ο πατριωτισμός και το εθνικόν φρόνημα, ούτε και… ο μπακαλιάρος με τη σκορδαλιά!

Ζωή Χατζηθωμά, Φιλόλογος