Ένας συνεχιζόμενος λήθαργος έχει σκεπάσει τα ΣΔΕ των φυλακών, που από τις 7 Νοεμβρίου βρίσκονται σε καθεστώς αναστολής κάθε μορφής δια ζώσης επικοινωνίας.
Τα σχέδια για προγράμματα και δράσεις πολλά, ο χρόνος που απομένει, πολύ λίγος. Οι στόχοι των σχολείων αυτών όλο και απομακρύνονται. Όσο για την ψυχολογία των μαθητών….
Απαντήσεις των κρατούμενων – μαθητών του 2ου ΣΔΕ Τρικάλων στο ερώτημα:
« Πώς είναι η ζωή χωρίς το σχολείο.»
«Το σχολείο ήταν παράθυρο χωρίς σίδερα«
Η ζωή χωρίς το σχολείο είναι διπλή φυλακή
«Το σχολείο ήταν ένα φως μέσα στο σκοτάδι.»
Γιώργος: Τυχαίνει να περνάμε την εποχή του κορονοϊού, με τα αντίστοιχα μέτρα. Ένα από αυτά είναι και το κλείσιμο του ΣΔΕ, στο οποίο είμαστε μαθητές. Θυμάμαι με χαρά το μισό της πρώτης χρονιάς, πριν “χτυπήσει” ο Covid-19. Αυτές οι τέσσερις ώρες στο σχολείο ήταν σα να βρισκόμαστε έξω στην κοινωνία, με τους καθηγητές που με καλοσύνη και υπομονή μας μαθαίνανε καινούρια πράγματα και μας δίνανε γνώσεις. Πιο πολύ μου λείπει το θέατρο που συμμετείχαμε, οι εκδηλώσεις που κάναμε, οι ψηφιακές συνδέσεις με ξεναγούς μέσα σε μουσεία… και τόσα άλλα πράγματα που μου λείπουν πολύ. Η καθημερινότητά μας είναι πια μονότονη, χωρίς χρώματα. Το σχολείο ήταν παράθυρο χωρίς σίδερα, από το οποίο βλέπαμε τον έξω κόσμο. Για αυτόν το λόγο, μακάρι να βρεθεί ο τρόπος να ανοίξει το συντομότερο, με ασφάλεια για όλους. Με το σχολείο ανοιχτό, η ζωή μας γίνεται πιο υποφερτή εδώ μέσα.
Nazifi
Η ζωή χωρίς το σχολείο είναι πολύ άδεια. Μου λείπουν πολύ τα μαθήματα, οι παρέες μου και οι δάσκαλοι. Μου λείπει το θέατρο και πολλά άλλα πράγματα που κάναμε. Η ζωή χωρίς το σχολείο είναι για μένα, όπως και για όλους μας, διπλή φυλακή. Εκεί νιώθουμε ελεύθεροι, σαν να είμαστε κι εμείς μέρος της κοινωνίας. Το σχολείο ήταν ένα φως μέσα στο σκοτάδι.Εύχομαι να γυρίσουμε και πάλι στο σχολείο, όσο πιο σύντομα γίνεται…
«ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ», e – magazine κρατούμενων – μαθητών 2ου ΣΔΕ Τρικάλων.
