Πάνε τώρα, πάνω από 15 χρόνια που σύμφωνα με την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η εμπορία και χρήση όλων των τύπων αμιάντου σταμάτησε οριστικά την 1/1/2005 στις χώρες μέλη της. Η επιστήμη αποφάνθηκε ότι ο αμίαντος αποτελεί μια σοβαρή απειλή για την ανθρώπινη υγεία και είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες καρκινογένεσης. Τι κι αν οι βλαπτικές επιδράσεις του αμίαντου έχουν διαπιστωθεί τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1920, στην Ευρώπη και την Ελλάδα έπρεπε να περάσει περίπου ένας αιώνας για να αποφασισθεί η απόσυρσή του. ..
Το εργοστάσιο παραγωγής αμιαντοτσιμέντου «Ελλενίτ» κοντά στη Χαλκίδα, στην τριαντάχρονη (1961-1990) λειτουργία του ενώ υποσχόταν ποιότητα ζωής, μοίρασε καρκίνους. 72 άτομα από τους εργαζόμενους έχασαν τη ζωή από αμιάντωση κι άλλες μορφές καρκίνου…
Το ίδιο συνέβη και στο Ζιδάνι Κοζάνης όπου το μεταλλείο εξόρυξης αμιάντου, « Μεταλλεία Αµιάντου Βορείου Ελλάδος» (ΜΑΒΕ) (1982-2000). Υψηλές αμοιβές στους εργαζόμενους, αλλά ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία τους. Οι εταιρίες εκμετάλλευσης κήρυξαν πτώχευση κι αρνήθηκαν την υποχρέωση τους για την περιβαλλοντική αποκατάσταση.
ΚΙ ενώ όλα αυτά συνέβησαν, δυστυχώς στην πόλη μας , υπάρχουν ακόμα αρκετές στέγες αμιάντου! Ναι, στην περιοχή Αγίου Οικουμενίου(π. Σεισμόπληκτα), ιδιοκτήτες σπιτιών και γειτόνοι, είναι εκτεθειμένοι στον τοξικό αμίαντο. Η λογική και πρωτίστως η επιστήμη, λένε, ότι οποιοσδήποτε εκτίθεται σ’ έναν καρκινογόνο παράγοντα διατρέχει άμεσο κίνδυνο να αναπτύξει καρκίνο.
Πως είναι δυνατόν λοιπόν στην «έξυπνη πόλη» μας, να υφίσταται τέτοιο σοβαρό ζήτημα που απειλεί την υγεία των κατοίκων;
Τι λένε, οι αρμόδιοι και οι υπεύθυνοι τοπικοί άρχοντες, που συχνά επαίρονται για τα έργα τους και οι δημοτικοί σύμβουλοι όλων των παρατάξεων;
Μπορούν να μας αποδείξουν ότι πραγματικά τους ενδιαφέρει η υγεία των πολιτών, περισσότερο (για παράδειγμα) από την «ανάπλαση» της κεντρικής πλατείας;
MENOYME TΡΙΚΑΛΑ
