του Ηλία Καραμάνου
Έτυχε, χωρίς να το επιδιώξω και χωρίς να έχω θεσμικό ρόλο, να παρακολουθήσω μέρος της συνεδρίασης της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο σαββατοκύριακο, που έγινε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας (Κάραβελ).
Κάποιες σκέψεις – διαπιστώσεις που δημιουργήθηκαν στο μυαλό μου μετά από κάποιες τοποθετήσεις που άκουσα.
Ο βαθύς κομματικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποδεχτεί ότι δεν είναι ένα κόμμα του 3%, αλλά ένα κόμμα το οποίο κυβέρνησε και αυτή τη στιγμή είναι αξιωματική αντιπολίτευση.
Όπως το ΠΑΣΟΚ πριν από αρκετά χρόνια είχε καταφέρει να συγκεντρώσει σχεδόν όλες τις δυνάμεις του κέντρου και της κεντροαριστεράς, κάπως έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να τις ξανασυγκεντρώσει εξελισσόμενο σε ένα ισχυρό κόμμα και μάλιστα πέτυχε να πάρει και την εξουσία.
Πρέπει επομένως να παρθούν άμεσες και συλλογικές αποφάσεις-δεσμεύσεις από όλες τις ετερόκλητες δυνάμεις που αυτή τη στιγμή ηγούνται του ΣΥΡΙΖΑ και να μπουν τα θεμέλια για ένα ισχυρό κεντροαριστερό κόμμα, που να μην αρκείται σε μια στείρα αντιπολιτευτική στάση, αλλά να αρχίσει να παράγει πολιτική.
Οι αγώνες πρέπει να δίνονται μέσα στην κοινωνία και όχι στα στενά πλαίσια λειτουργίας ενός κόμματος. Δεν αποτελεί αγώνα, η «αγωνία» μερικών να επιβληθούν ως κυρίαρχη δύναμη μέσα στο κόμμα, κάτι που το πάλαι ΠΑΣΟΚ το πλήρωσε ακριβά.
Έχω την αίσθηση πως αν κυριαρχήσουν οι προσωπικές φιλοδοξίες και το πάθος κάποιων να επιβληθούν και να ελέγξουν το κόμμα ή αν εγκλωβιστούν στη δύνη της επικράτησης της μιας ή της άλλης συνιστώσας, τότε μάλλον το πράγμα πάει αλλού. Και κάποιοι από τους παλιούς το γνωρίζουμε.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει διεύρυνση μέσα στην κοινωνία. Αισιοδοξεί πως είναι δυνατή και εφικτή μια διεύρυνση με την προϋπόθεση ό,τι οι υπάρχουσες τάσεις αλλά και οι παλιοί σύντροφοι, χωρίς να μπλοκάρουν το εγχείρημα, θα το επιτρέψουν να προχωρήσει.
Είναι γεγονός πάντως πως υπάρχει έντονος προβληματισμός κάποιων συντρόφων, που φτάνει στα όρια της γκρίνιας σχετικά με την προς τα «δεξιά διεύρυνση», αλλά και «δυσφορία» που προκύπτει από το γεγονός ό,τι αρκετά Πασοκογενή στελέχη βρίσκουν γόνιμο έδαφος και αναδεικνύονται μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως να είναι και σκόπιμη αυτή η στάση τους. Δεν είναι και τόσο εύκολο να αποχωρίζεσαι τα ηνία.
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνούν, όπως έμμεσα αλλά και με σαφήνεια είπε ο Πρόεδρος, πως το κόμμα μεγάλωσε-γιγαντώθηκε και έγινε κόμμα εξουσίας, γιατί σχεδόν «σωρηδόν» οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ αλλά και ο κεντρώος χώρος μετακινήθηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας στη δημιουργία ενός νέου κεντροαριστερού πόλου.
Και είναι ανακόλουθο έως προκλητικό, να αποζητάς τις ψήφους των άλλοτε ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και να μην θέλεις τα στελέχη αυτού του χώρου, που μεσουράνησε για 40 χρόνια στην κεντρική πολιτική σκηνή του τόπου ή να θέτεις βέτο σε κάποια στελέχη της ευρύτερης αριστεράς.
Εξάλλου ποιος αμφισβητεί το γεγονός ό,τι όλοι μας, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, «μεγαλώσαμε» πολιτικά σε κάποιους από αυτούς τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους; Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ό,τι αρκετοί από αυτούς που αντάμωσαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, το έκαναν γιατί βρήκαν αρκετά κοινά στοιχεία με τις αρχές, τις αξίες και τα οράματα του ΣΥΡΙΖΑ; Άσχετα αν στην πορεία απογοητεύτηκαν.
Ακούγοντας τις τοποθετήσεις μεγάλου αριθμών στελεχών ένοιωθες να αναδύεται μέσα από τα λόγια και τον προβληματισμό τους μια μορφή εσωστρέφειας. Ήρθαν στην επιφάνεια μνήμες περασμένων χρόνων.
Απόψεις που μετά από πολλά χρόνια εξηγούν, γιατί το κόμμα ήταν σε κατάσταση απομόνωσης μέχρι το 2010.
Απόψεις που δίνουν ερμηνεία στο γεγονός ό,τι για πολλά χρόνια είμασταν αναγκασμένοι να περιστρεφόμαστε γύρω από τον άξονά μας αποκτώντας μόνο «ιδιοστροφορμή» (στη Φυσική το λέμε spin).
Και γνωρίζουμε όλοι πως η επιλογή του λαού να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ είχε συγκριμένο σκεπτικό. Έπρεπε να τιμωρήσει αυτούς που έφεραν την εξαθλίωση -οικονομική και πολιτισμική- στη ζωή του. Έπρεπε να τιμωρήσει την αλαζονεία, την αδιαφορία και τον εμπαιγμό που δέχτηκε τόσα χρόνια από το πολιτικό κατεστημένο.
Και αν δεν καταλάβουν πως πρέπει να οργανώσουν το κόμμα στη βάση μιας σύγχρονης λειτουργικής διαδικασίας, που να αφουγκράζεται την δύσκολη καθημερινότητα της κοινωνίας, αν δεν καταφέρουν να αποκωδικοποιήσουν το μήνυμα της ανυπαρξίας τους στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αν δεν καταφέρουν να «γνωριστούν» με τους ψηφοφόρους του 31% των εθνικών εκλογών, μάλλον δεν θα καταφέρουν τίποτα.
O Ηλίας Καραμάνος είναι πρώην αντιδήμαρχος του Δήμου Φαρκαδώνας
