Βασίλης Πάνος : Σε αχαρτογράφητα νερά βουλιάζoυν οι Δήμοι της Ελλάδας. Μου έκανε εντύπωση η είδηση ότι μια μεγάλη εταιρία με δωρεά της θα επανορθώσει(τα σπασμένα πλακάκια) μιας γέφυρας στο κέντρο μιας μεγάλης πόλης της Θεσσαλίας(?)
Και εύλογα σκέφτηκα: οι εταιρίες με δωρεές θα κάνουν στο εξής τα προβλεπόμενα έργα στους δήμους της Ελλάδας.
Πότε και πώς οι δημοτικές αρχές αποφάσισαν να αλλάξουν τον θεσμό της πολιτικής διοίκησης της Δημαρχίας και να τον αντικαταστήσουν με τον θεσμό της Εταιροκρατίας ;
Και τίθεται και θέμα αρχής και τιμής για τους δημότες αυτών των πόλεων από μια τέτοια αλλαγή, οι οποίοι έχουν φορολογηθεί αγρίως τα τελευταία χρόνια και πληρώνουν ανελλιπώς τις δημοτικές υποχρεώσεις τους, να δεχθούν αυτές τις ταπεινωτικές για αυτούς «δωρεές» που δέχονται οι δημοτικές αρχές των Δήμων να κατασκευάζουν έργα δημοσίου συμφέροντος και καθημερινής δημόσιας χρήσης με δωρεές εταιριών.
Και μάλιστα σε μεγάλους Δήμους με 1000 περίπου εργαζομένους που θα μπορούσαν σ΄ένα χρόνο ν΄αλλάξουν την εικόνα μιας ολόκληρης της πόλης.
Ο θεσμός της Εταιροκρατίας φαντάζει ελκυστικός, διότι θα πει κανείς ότι αφού οι εταιρίες θέλουν να κάνουν δωρεές στους Δήμους γιατί να μην τις δεχθούν οι δημότες ;
Οι δωρεές των εταιριών αφαιρούνται από τα φορολογητέα κέρδη τους.
Τα οποία θα πήγαιναν στον δημόσιο κορβανά της χώρας.
Στην πραγματικότητα δεν είναι δωρεές.
Γιατί, οι εταιρίες δωρίζουν χρήματα(φορολογητέα) του Ελληνικού λαού.
Και εδώ θα πει κανείς ότι δεν είναι καλύτερα να πάνε σε έργα μιας πόλης παρά στον δημόσιο κορβανά που μόνο ένα μικρό μέρος θα επιστραφεί στους δημότες ;
Αν δεχθεί κανείς μια τέτοια λογική τότε θα πρέπει να ξέρει ότι καταργεί την έννοια του δημόσιου και δημοτικού συμφέροντος του δήμου και του κράτους.
Διότι, αν πάψει το κράτος και ο δήμος να έχει έσοδα(φορολογία) από τις εταιρίες και την οποιανδήποτε μικρή ή μεγάλη επιχείρηση, τότε παύει να υπάρχει και η οποιανδήποτε δημόσια κοινωνική παροχή και πολιτική κοινωνικής δικαιοσύνης.
Τότε, δέχεται όλες τις δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, στο επόμενο στάδιο, να τις αναλάβουν οι εταιρίες.
Τότε, το πρόβλημα της διαπλοκής που βύθισε την Ελλάδα στην χρεοκοπία με αυτή τη λογική των δήμων και του κράτους θα είναι, έστω και άτυπα, θεσμοποιημένη.
Τότε δέχεται θεσμοποιημένος να είναι και ο ταξικός χαρακτήρας μιας κοινωνίας μιας πόλης, διότι η επιλογή των «δωρεών»(που δεν είναι δωρεές) έχει και ταξικά χαρακτηριστικά (γιατί για παράδειγμα μια εταιρία δεν προσφέρει χρήματα για να φτιάσει ένα πεζοδρόμιο σε μια απομακρυσμένη περιοχή από το κέντρο μιας πόλης και προτιμά στο ήδη Κέντρο μιας πόλης να αλλάξει τα πλακάκια ενός πεζόδρομου, γιατί στην αγορά κυκλοφόρησαν καλύτερα πλακάκια ;(?))
Διότι την εικόνα που παρουσιάζουν πολλές πόλεις σήμερα είναι: Στο κέντρο κούκλα, και στην περιφέρεια πανούκλα.
Έχει επίσης και τα χαρακτηριστικά της «φιλανθρωπίας» οι δωρεές των εταιριών.
Δηλαδή, «φιλάνθρωπος» μια εταιρία με χρήματα του ελληνικού λαού ;
Ενώ φιλάνθρωπος γίνεται κανείς από το υστέρημα του(όταν δεν ξέρει η αριστερά χείρα τι ποιεί η δεξιά) όπως στην παραβολή του Ιησού Χριστού που περιέχει και το πραγματικό νόημα της φιλανθρωπίας.
Αν οι Δήμοι αποφάσισαν να πάνε στον θεσμό των χορηγιών και των δωρεών για έργα μιας πόλης, δε θα πρέπει να καταργήσουν και τον θεσμό του Δημοτικού Συμβούλιου και του Δημάρχου;
Τα Δημοτικά συμβούλια και οι δημοτικές παρατάξεις που εκλέχτηκαν στους δήμους της χώρας στα προγράμματα τους δεν περιείχαν την κατάργηση του θεσμού της Δημαρχίας που ισχύει εδώ και πολλές δεκαετίες για να φέρουν τον θεσμό της Εταιροκρατίας.
Δεν προκύπτει πλέον και θέμα πολιτικής ηθικής και πολιτικής συνέπειας για τις δημοτικές παρατάξεις που άρχουν σήμερα στους Δήμους της Ελλάδας και έχουν περιπέσει στον θεσμό της Εταιροκρατίας;
Το παράδειγμα των έργων των δήμων από δωρεά από κάποια εταιρία δεν είναι μεμονωμένο και το μόνο φαινόμενο που επιφέρει αυτή η πολιτική αλλαγή σε κάποιους δήμους.
Από καιρό ακούγονται και γράφονται στον τύπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχόλια ότι ορισμένοι δήμοι άρχισαν να διοικούνται πλέον από τις εταιρίες, οι οποίες κάποιες εταιρίες λειτουργούν και με τη συνδρομή των Δήμων και αυτές οι εταιρίες παίρνουν τις γενικότερες αποφάσεις, για πολλά θέματα της πόλης.
Τα φαινόμενα αυτά δείχνουν ότι πολλοί Δήμοι βυθίζονται σιγά –σιγά σε αχαρτογράφητα πολιτικά νερά που δεν προμηνύουν τίποτα το αισιόδοξο και το καλό για το μέλλον των πόλεων της Ελλάδας και των δημοτών και αυτό είναι ένα νέο φαινόμενο που δείχνει μέχρι που μπορεί να φτάσει το επίπεδο της αναξιοπρέπειας των δημοτών μιας πόλης-Δήμου αν συνεχιστεί ακόμη η οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα εδώ και 5 χρόνια.
Μια κρίση και μια χρεοκοπία που τη δημιούργησαν οι πολιτικές δυνάμεις που σπρώχνουν και σήμερα τους δημότες των δήμων να ζήσουν μέσα σε συνθήκες μιας αναξιοπρεπούς διαβίωσης από «δωρεές» και «φιλανθρωπίες» των εταιριών.
