Σκάνδαλα, υποκλοπές, απευθείας αναθέσεις, κάθε τόσο ένας κυβερνητικός αξιωματούχος πιάνεται να έχει κάνει «χρυσές δουλειές» με το Δημόσιο. Ο πρωθυπουργός παίζει παιχνίδια με τα Γλυπτά του Παρθενώνα, η Ν.Δ. φθείρεται, αλλά δεν καταρρέει.
Η αντιπολίτευση κλιμακώνει την κριτική απέναντι στα πολλά και βαριά ανομήματα της δεξιάς διακυβέρνησης, τοποθετεί ως εκπρόσωπο Τύπου μια τηλεοπτικά αναγνωρίσιμη, έμπειρη και δημοφιλή δημοσιογράφο, ζεσταίνει τις κομματικές μηχανές και καταρτίζει ψηφοδέλτια, αλλά δύσκολα μετατρέπει τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε εκλογικό προβάδισμα.
Μετρώντας αντίστροφα για τις διπλές εκλογές, τα σενάρια πυκνώνουν, όμως το κλίμα στους δρόμους δεν το λες ακριβώς προεκλογικό.
Σχεδόν τρία χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, παραμένουμε παραζαλισμένοι, ενώ δεχόμαστε νέα, απανωτά χτυπήματα. Η ακρίβεια καλπάζει, χωρίς να έχουμε συνέλθει από τις πληγές της υπερδεκαετούς οικονομικής κρίσης.
Ακούμε για ανάπτυξη και επενδύσεις, ενώ βιώνουμε όψεις της φτωχοποίησης. Γύρω μας υψώνονται πολυτελείς τουριστικοί παράδεισοι, ενώ μεγάλο μέρος της κοινωνίας βυθίζεται στην κόλαση της στεγαστικής ανασφάλειας, με το μέσο ενοίκιο να κοστίζει περισσότερο από μισό μισθό.
Η Αριστερά, στις διαφορετικές εκδοχές της, πασχίζει να βρει τον βηματισμό της, με αντιφάσεις και πισωγυρίσματα. Μαχητικές πτέρυγες διαμαρτύρονται για τη διάλυση της δημόσιας υγείας, της παιδείας, την περιφρόνηση στον πολιτισμό, την κρατική βία, τη λεηλασία της φύσης.
Αναζητούνται κινηματικές απαντήσεις για την υποτίμηση όχι μόνο των μισθών, αλλά και της ανθρώπινης ζωής, που αξίζει λιγότερο αν είσαι φτωχός, γυναίκα, παιδί ή αν το δέρμα σου είναι πιο σκούρο, μπορεί και 20 ευρώ.
Οι αντιστάσεις παραμένουν αναντίστοιχες των επιθέσεων που δέχονται τα υπό εκμετάλλευση στρώματα και το όραμα για μια άλλη κοινωνία, ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης, μοιάζει αντικατοπτρισμός στην έρημο.
Σε αυτή την έρημο βαδίζουμε στις εκλογές που, αν μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες.
