Κώστας Κουτσονάσιος
Στην απόλυτα διεφθαρμένη και νοσηρή ημέτερη μεταπολιτευτική κοινωνία, το να αντιδικούν ιθύνοντες και γραφικοί αναρμόδιοι για την εκτροπή του Αχελώου 55 χρόνια μετά κι αφού έχουν δαπανηθεί από το υστέρημα του Ελληνικού λαού εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, θεωρείται φυσικό και λογικό.
Ακόμη και σήμερα που η χώρα βιώνει έναν ενεργειακό Αρμαγεδώνα και στο στρατηγικό – κρίσιμο για την ύπαρξή της αυτό τομέα, είναι έρμαια – εξαρτώμενη από γείτονες και κυρίως εχθρούς (Ρωσία, Αζερμπαιτζάν -Τουρκία), αντί να αναζητάμε τους υπεύθυνους που οδήγησαν τη πατρίδα μας σ `αυτή τη πρωτόγνωρη Εθνική μειοδοσία, συζητάμε αν πρέπει να ολοκληρωθεί το υδροηλεκτρικό έργο της Μεσοχώρας.
Εν τέλει, αναρωτιέμαι τι είδους Δημοκρατία είναι αυτή, που ισχνές μειοψηφίες θριαμβεύουν και διαθέτουν πάντα ασυλία, έναντι της πλειοψηφίας και του συλλογικού συμφέροντος;….
