Τον θυμάμαι να τρέχει στο στάδιο καλπάζοντας σαν καθαρόαιμο, και κόβοντας το νήμα νικητής, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στους φιλάθλους που γέμιζαν τις κερκίδες για να τον θαυμάσουν.
Προικισμένος με φυσικά προσόντα βεληνεκούς, είχε τη στόφα του μεγάλου αθλητή, εκείνου που συνδυάζει το ήθος, με το ταλέντο και την αγωνιστικότητα.
Ο Χρήστος σε ηλικία 15 ετών και με τα χρώματα του «Γ.Σ. Τρικάλων» κέρδισε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο σε Πανελλήνιους αγώνες κατηγορίας παίδων στον δρόμο των 3000μ. Από τότε και για 17 ολόκληρα χρόνια διακρινόταν σε αγωνίσματα ημιαντοχής έως Μαραθώνιο και ήταν πρωταθλητής Ελλάδος, Βαλκανιονίκης, κάτοχος πανελληνίων και βαλκανικών ρεκόρ, με πολλές συμμετοχές και επιτυχίες σε Πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα.
Από τις σημαντικότερες επιτυχίες του είναι η 5η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μαραθωνίου 1987 (Σεούλ), η 6η θέση στο Πανευρωπαϊκό κλειστού στίβου 3000μ. 1983 (Βουδαπέστη),η 1η θέση στους Βαλκανικούς αγώνες στο Μαραθώνιο 1989 (Σέρρες), Βαλκανικά μετάλλια ως Έφηβος (2 χρυσά, 3 αργυρά, 2 χάλκινα), 9 Βαλκανικά μετάλλια ως Άνδρας (1 χρυσό, 2 αργυρά, 6 χάλκινα), πολλές πρώτες Πανελλήνιες νίκες στις κατηγορίες σε όλα τα αγωνίσματα από 800μ. έως Μαραθώνιο.
Στους άνδρες στα 5000μ. το 1980 και 1982, στα στηπλ το 1982 και 1987, στον ανώμαλο δρόμο το 1987, στον Μαραθωνιο το 1989.
Επίσης κατείχε το Πανελλήνιο ρεκόρ στα 1500μ. 3.38.3 για 17 ολόκληρα χρόνια, 1980-1997.
Το Πανελλήνιο στα 3000μ. με 7.48.34 (Οσλο 1983) καθώς και Βαλκανικό ρεκόρ και Πανελλήνιο στα 1500μ. κλειστού στίβου με 3.41.67 (Μιλάνο 1982).
Μετά το τέλος της αθλητικής του καριέρας, διετέλεσε ομοσπονδιακός προπονητής στίβου στις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις με πολλές και σημαντικές επιτυχίες, αναδεικνύοντας πρωταθλητές που έγραψαν και γράφουν ιστορία στον ελληνικό στίβο.
<Χρήστο, όλοι εμείς οι αγνοί φίλαθλοι του Ολυμπιακού ιδεώδους σε ευχαριστούμε για τις στιγμές υπερηφάνειας που μας χάρισες!
(Πηγή: stivoz.gr) #asknikos
