«ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ “ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ”» Του Γιώργου Παπασίμου
«ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ “ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ”»
Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Μέλους Πολιτικής Γραμματείας του «ΠΡΑΤΤΩ»
Site: http://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG
Η συμπύκνωση του ιστορικού χρόνου για την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό το τελευταίο διάστημα, έφτασε στην αποκορύφωση. Βιώσαμε μέσα σε λίγο διάστημα εξελίξεις, διλήμματα και κινδύνους, που υπό φυσιολογικές συνθήκες χρειάζονται ολόκληρα χρόνια για να εξελιχθούν. Όλες οι μεταπολεμικές στρεβλώσεις του Ελληνικού περιφερειακού καπιταλισμού, οι τρομακτικές παραλείψεις και «εγκλήματα» του δικομματικού κλεπτοκρατικού συστήματος κατά την μεταπολίτευση, οι δραματικές επιπτώσεις του τοξικού μνημονιακού «οδοστρωτήρα» των τελευταίων πέντε ετών, έστησαν «τρελό χορό». Αν σε όλα αυτά συνδυαστούν και τα λάθη της Κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας, κυρίως ως προς την πολιτική εκτίμηση της επικράτησης του Δικαίου και της Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης αντί του σκληρού και αδυσώπητου προσώπου των «ιεράκων του Ευρωϊερατείου», που εκφράζεται κυρίως από τον Γερμανικό οικονομικό εξτρεμισμό, όπως με απόλυτη καθαρότητα και προς τιμή του απεδέχθη ο Πρωθυπουργός της Χώρας Αλέξης Τσίπρας, τότε ολοκληρώνεται το «παζλ» της πλήρους αυτής ιστορικής συμπύκνωσης για τη Χώρα μας, που βρέθηκε μπροστά σε κατακλυσμιαία διλήμματα.
Ο Πρωθυπουργός, μπροστά σε αυτά και στον κίνδυνο να οδηγηθεί η Χώρα σε καταστροφικά μονοπάτια, αφού δεν υπήρξε αντικειμενικά σοβαρή προεργασία για οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική πορεία, ενήργησε με υψηλό αίσθημα ευθύνης, αναλαμβάνοντας το βάρος και τις ευθύνες για την περαιτέρω πορεία της Ελλάδας στην Ευρώπη. Κριτήριο σε αυτό αποτέλεσε το γεγονός, ότι το θέμα αυτό δεν έχει μόνο οικονομική και κοινωνική διάσταση, αλλά και εθνική, καθόσον η Ελλάδα, σε αντίθεση με τις περισσότερες άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες, αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής (Κυπριακό, Ελληνοτουρκικές σχέσεις, Σκόπια κ.λπ.).
Η Χώρα μας αλλά και σε μεγάλο βαθμό η Ευρωπαϊκή ιδέα με τις αρχές της ισοτιμίας και αλληλεγγύης, αποτελεί θύμα του Γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, ο οποίος έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο, εκμεταλλευόμενος την αναίμακτη οικονομικά ελέω Ευρώ Γερμανική ενοποίηση και την εμφάνιση ως κεντρικού ζητήματος του δημοσίου χρέους, ως συνέπεια της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που εμφανίσθηκε στις ΗΠΑ το 2008 και διαχύθηκε στη συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Η βασικότερη, όμως, αιτία για την Ελληνική «τραγωδία», που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνιέται και να αποκρύβεται, είναι οι ευθύνες του ανεπαρκούς και διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού της, που διαχειρίσθηκε την εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες και συνετέλεσε, μαζί με τον ισχυρό «μαυραγοριτισμό» της παρασιτικής οικονομικής Ελληνικής ολιγαρχίας, στην δημιουργία ενός πρωτόγνωρου κλεπτοκρατικού νόθου συστήματος για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα.
Η συνεχής σκλήρυνση της Γερμανικής στάσης υποκρύπτει την προσπάθειά της να επεκτείνει την οικονομική και, εν συνεχεία, την πολιτική της κυριαρχία σε όλη την Ευρώπη, μετατρέποντας την Ευρωπαϊκή Ένωση, από ένωση ισότιμων Κρατών, σε ένωση ιδιότυπων «αποικιών χρέους» του Γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, στα πλαίσια υλοποίησης του σχεδίου «Γερμανοποίησης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας και τον Πρωθυπουργό της Χώρας (ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ΠΡΑΤΤΩ κ.λπ.), θα πρέπει στις νέες συνθήκες εφαρμογής του τριετούς μνημονιακού προγράμματος να αναζητήσουν μία νέα στρατηγική διαχείριση εξόδου από την κρίση, αλλά και μείωσης και οριστικής ανάσχεσης των μέτρων λιτότητας και της παραπέρα φτωχοποίησης του Ελληνικού Λαού. Οφείλουν να σχεδιάσουν ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, να εκσυγχρονίσουν τις κρατικές δομές με αυστηρή εφαρμογή της αξιοκρατίας και να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο ενός αριστερού προοδευτικού πατριωτικού κινήματος, το οποίο πρέπει να παίξει τον ρόλο του «συλλογικού διανοούμενου» στην κοινωνία, σύμφωνα με τον Αντόνιο Γκράμσι.
Το τέλος της πολιτικής αθωότητας, που συνδυάζεται και με το οριστικό τέλος της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα δεν αποτελεί υποχρεωτικά αμετάκλητη αρνητική συνέπεια. Αντίθετα, μπορεί να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη μιας νέας αρχής ανόδου της Χώρας και του Ελληνικού Λαού γύρω από τον πυρήνα της σημερινής Κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας, με συμμετοχή του λαϊκού κινήματος
