Ο πρόεδρος της Γερμανίας, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ, απηύθυνε ένα διάγγελμα σε δραματικούς τόνους, εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία και της ενεργειακής κρίσης, προετοιμάζοντας τους συμπατριώτες του ότι «έρχονται δύσκολα, σκληρά χρόνια».
«Το μερίδιο ειρήνης που μας αντιστοιχούσε έχει εξαντληθεί. Η Γερμανία μπαίνει σε μια εποχή έχοντας τον άνεμο κόντρα» είπε ο Σταϊνμάιερ, τονίζοντας ότι η «24η Φεβρουαρίου σηματοδότησε ένα «τέλος εποχής» ειρήνης, ευμάρειας, σταθερότητας. Πράγματα που για την Γερμανία θεωρούνταν δεδομένα. Πλέον η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια «βαθιά κρίση».
Κάλεσε επίσης τους Γερμανούς να παραμείνουν ενωμένοι τα επόμενα χρόνια, αν θέλουν να διασώσουν τα μεταπολεμικά κεκτημένα.
«Δεν πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη νέα εποχή με φόβο ως ανυπεράσπιστοι (…) Χρειάζεται πνεύμα αντίστασης, χρειάζονται αντοχές» είπε χαρακτηριστικά, σύμφωνα με τη Deutsche Welle.
Συγχρόνως «πρέπει να γίνουμε ικανοί να διαχειριζόμαστε κρίσεις, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό».
Ο Γερμανός πρόεδρος έκανε όμως και αυτοκριτική, ενώ αναγνώρισε το γεγονός ότι η Γερμανία μάχεται και με εσωτερικά διλήμματα: από τη μια θέλει να στηρίξει στρατιωτικά την Ουκρανία, χωρίς όμως να γίνει ταυτόχρονα εμπόλεμο μέρος. Θέλει να επιβάλει περαιτέρω κυρώσεις αλλά να μην υποστεί και η ίδια τις συνέπειες.
Δεν καταλαβαίνω πως άνθρωποι που δεν πήγαν ποτέ για μεροκάματο, που δεν είχαν την καθημερινή αγωνία της επιβίωσης, ”δουλεύουν” ολόκληρους ιστορικούς λαούς της Ευρώπης. Ο εν λόγω κύριος αναρριχήθηκε στην καρέκλα του, ”κινούμενος” σε γραφεία σημαντικών προσώπων(διαβάστε το βιογραφικό του και θυμηθείτε τον Γιωργάκη του Μαυρογιαλούρου). Τα ”μπέρδεψε” λοιπόν τόσο πολύ, που όπως ομολογεί, θέλει ΚΑΙ να υποστηρίξει τον Ζελένσκι(τάχα την Ουκρανία) βάζοντας την χώρα στο ΝΑΤΟ, κατόπιν ”άνωθεν” διαταγών βεβαίως-βεβαίως ΚΑΙ να μην συμμετέχει στον πόλεμο ΚΑΙ να μην έχει καμία κύρωση.Επίσης ΚΑΙ να είναι ενωμένοι οι Γερμανοί (φορώντας ΚΑΙ κανένα πουλόβερ παραπάνω), που ουδόλως τους ρώτησε. Αξιοσέβαστε(;) κύριε πρόεδρε, ποια η διαφορά σας από τα μικρά παιδιά, που ούτε θέλουν να διαβάσουν, ούτε να κάνουν ησυχία, ούτε να τους λείψει το …παγωτό;