Σύντομα, αυτό το μικρό γεράκι, που διαχειμάζει στην Αφρική, θα κατακλύσει τον ουρανό της πόλης, ενώ εκατοντάδες ζευγάρια θα φωλιάσουν κάτω από τα κεραμίδια των πολυκατοικιών αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι της αστικής μας βιοποικιλότητας. Στην φωτογραφία, που τράβηξα πριν χρόνια από την κουζίνα της γιαγιάς μου, φαίνεται το αρσενικό που ταΐζει μια ακρίδα στα μικρά του. Κάθε οικογένεια Κιρκινεζιού υπολογίζεται ότι καταναλώνει μέχρι 160 ακρίδες ημερησίως. Αν αναλογιστούμε ότι στην Θεσσαλία μόνο, υπάρχουν τουλάχιστον 5.000 ζευγάρια του είδους καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για έναν ισχυρότατο σύμμαχο του αγρότη!
Δημήτρης Βαβύλης
Πως γίνεται φίλτατε Δημήτριε να προτιμούν τα 4.999 ζευγάρια να γεννοβολούν στη στέγη μου, δεν μπορώ να καταλάβω. Τα ”βγάζω” από το τζάκι, από τον απορροφητήρα (2 ώρες ξεβιδώνω-βιδώνω), από παντού. Ένα, το κυνηγούσα στο σαλόνι επί ώρες. Όλο το καλοκαίρι, μαζεύω νεοσσούς από τη βεράντα μου και τους επιστρέφω. Σε λίγο, θα κάθονται και στο οικογενειακό τραπέζι. Το φθινόπωρο που με ”χαιρετάνε” μαζεύω δεκάδες κλούβια αυγά για την κομποστοποίηση μου.
Μπορεί να γκρινιάζω, λόγω ηλικίας, αλλά τα …περιμένω.
Ερώτηση: Εάν βάλω νερό στη βεράντα, το προσεγγίζουν;
Βάλε μιά σίτα στην καμινάδα εκεί πού τελειώνει το φουγάρο καί σώθηκες.Αν έχεις κεραμίδια βρές κανένα νεώτερο.Καί στον απορροφητήρα το ίδιο.
Άγγελε, δεν ορρωδούν προ ουδενός. Ψάχνουν συνέχεια και βρίσκουν κερκόπορτες. Τα προστατευτικά τα βγάζουν. Μάλιστα όταν τα απεγκλωβίζω, με έβαλε ο Δημήτρης να τα δίνω νερό με λίγο ζάχαρη.
Α, εάν χαλάσει ο απορροφητήρας σου, τηλεφώνα. Σε 2 λεπτά τον έλυσα.
Μπράβο Δημήτρη, πολύ ωραίο άρθρο!