Κυκλοφορεί λοιπόν αυτήν η Φωτογραφία στο ίντερνετ :Γελάκια, λογοπαίγνια, χαρούμενες φατσούλες γενικά μια αντιμετώπιση αυτής της φωτογραφίας ως κάτι ξεκαρδιστικό. Λυπάμαι δεν είναι αστείο. Είναι φρικτό, είναι δυστοπία, είναι σκηνή από ταινία τρόμου.
Είναι μια στιγμή από ένα ντοκιμαντέρ που αν το έβλεπες θα έλεγες ότι ηταν ότι πιο ανατριχιαστικό υπάρχει. Ανήκω σε ένα κατεστραμμένο από την πανδημία επάγγελμα εκείνο του ξεναγού, που γνώρισε τεράστιο πλήγμα και νοιώθω τον πόνο όσων περίμεναν να δουλέψουν τα Χριστούγεννα, ειδικά τα μικρά μαγαζια που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να στηρίξουν το σύστημα του click away, γνωρίζω ποσα δεινά έρχονται για όλους όσους επλήγησαν, πολλά δεινά, ατελείωτα .
Το 2021 δεν θα είναι αγγελικό το ξέρω. Αλλά δεν δέχομαι σαν ζόμπι, σαν άψυχο υπνωτισμένο ρομπότ με λευκές ίριδες να μπω σε μια ουρά κοιτώντας το ρολόι μην περάσουν 10 λεπτά και φάω πρόστιμο 300 ευρώ για να φθάσω σε μια πόρτα και να μου “πετάξουν” ένα πολύτιμο και ημιπολύτιμο κουρέλι στα μούτρα.
Θα ξαναβγώ σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ οταν οι συνθήκες το επιτρέψουν να αγοράσω αυτό που θέλω, όταν το δω, το αγγίξω, το μυρίσω χωρίς θλιβερά ημίμετρα που θίγουν την αξιοπρέπεια μου.
Γεμίσαμε ημίμετρα και η αληθινή ζωή θάβεται καλά. Στο τέλος click away για να κάνουμε σεξ, για να κάνουμε έναν περίπατο, να δούμε ένα μουσείο. Εδώ η απάντηση δεν είναι η λέξη “υπομονή” μιλάμε για αξιοπρέπεια.
Ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ας στηρίξουμε με κάθε τρόπο τα επαγγέλματα που πλήττονται ανελέητα αυτήν την στιγμή και χωρίς “ναι μεν αλλά” απλά απόλυτη στήριξη και ας αφήσουμε τέτοια τραγικά ημίμετρα που μας υποβιβαζουν τοσο πολύ.
ΑΘ
