Μέχρι να ξεχαστεί;

Σε διατεταγμένη υπηρεσία πλέον και μία ευθεία γραμμή, το σύστημα ενημέρωσης της χώρας μας.

Τα κυρίαρχα ΜΜΕ…

Διάχυση των ευθυνών, επιστροφή στο παρελθόν κι ένας βομβαρδισμός από ασήμαντες πληροφορίες και δευτερεύοντα ζητήματα.

Ο σταθμάρχης, ο επιθεωρητής, οι βάρδιες και τα ποντίκια, τα ωράρια, η αναρρωτική και η μετάταξη, ο γιατρός κι ο …κακός μας ο καιρός.

Ο στόχος προφανής.

Η κούραση κι ο αποπροσανατολισμός του ανθρώπου, του απλού τηλεθεατή.

Μέχρι να προκύψει κάτι άλλο και οι προβολείς να εστιάσουν σ’αυτό.

Μία σύλληψη για την υπόθεση της δωδεκάχρονης, ένα ανύπαρκτο πέναλτι στο ντέρμπι της Κυριακής, κάποιο στημένο επεισόδιο στις καθημερινές πλέον κινητοποιήσεις.

Και η μεγάλη εικόνα;

Η γνωστή όπως αποδείχθηκε, κατάσταση των σιδηροδρόμων;

Οι καθυστερήσεις και ολιγωρίες στα ζητήματα του εκσυγχρονισμού και επίλυσης της τραγικής λειτουργίας του;

Οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες, για την τραγωδία των ημερών;

Κάποια κουβέντα για τα κονδύλια, τα εκατομμύρια ευρώ, που χάθηκαν χωρίς θετικό αποτέλεσμα για το κοινωνικό σύνολο;

Δεκαπέντε εκατομμύρια επιβάτες εξυπηρέτησαν τα τρένα, το προηγούμενο έτος.

Ποιοι κερδίζουν απ’την κατάρευση των σιδηροδρόμων;

Ποια συμφέροντα πολεμούν τον εκσυγχρονισμό και τις ασφαλείς μετακινήσεις;

Ποιοι θα επωφεληθούν από μία υποθετική κατάργηση;

Οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι;

Τα διόδια και οι γέφυρες;

Οι ιδιώτες που έχουν την εκμετάλλευση;

Ποιοι είναι αυτοί άραγε;

Ναι, να κουβεντιάσουμε και για το παρελθόν.

Για τις παθογένειες και το σύστημα, που δημιουργεί παραλίες και οικισμούς όπως το Μάτι.

Όμως να πολεμήσουμε και το σύστημα, ώστε να πάψει να λειτουργεί.

Ναι, να κουβεντιάσουμε για το παρελθόν, αν αυτό εξυπηρετεί.

Για το Μάτι, για τις φονικές πυρκαγιές της Ηλείας με δράστη τον… στρατηγό άνεμο και τα χρήματα για την ανοικοδόμηση των πυρόπληκτων περιοχών που έκαναν… φτερά.

Να φτάσει η κουβέντα στα θύματα της θύρας7, στο Εξπρές Σάμινα, μέχρι και στο ναυάγιο της Φαλκονέρας το 1966, να φτάσουμε και στον Χαρίλαο Τρικούπη, αν αυτό χρησιμεύει για την επανεκκίνηση της χώρας.

Και για το μέλλον;

Πότε θα κουβεντιάσουμε;

Πώς θα το κτίσουμε;

Με τούτα τα πρόσωπα και τις ίδιες αντιλήψεις;

Όμως σήμερα, υπάρχει μια τραγωδία εξ αιτίας μίας γνωστής προβληματικής λειτουργίας.

Ουδείς μπορεί να δηλώνει αιφνιδιασμένος.

Υπάρχει μία τραγωδία κι εδώ οι ευθύνες έχουν ονόματα και διευθύνσεις κι αυτό πρώτα να κουβεντιάσουμε.

Ένα “επιτελικό κράτος”, που κατέρρευσε στην πρώτη στροφή.

Ευθύνες, που κανένα μιντιακό σύστημα δεν μπορεί να ξεπλύνει.

Ευθύνες,που παραπέμπουν σε ένα τραγικό όνομα: Μ η τ σ ο τ ά κ ης!

Kώστας Βαρελης